In november is het zover. Ben en Niesje zijn er het weekend. Er moet geklust, want het heeft onverwacht hard gevroren en een waterleidingsbuis is bevroren en er is lekkage. Zaterdagochtend kom ik beneden en zie net dat Kim wat overstuur is en er ligt een grote dode pup in een hoekje van de mand. Arm beest. Die dag wijk ik niet van haar zijde. Ik bel Karin op en even later zit die ook bij het nest. Om de paar uur en soms wat vlotter komen de pups. Af en toe heeft Kim wat hulp nodig, maar het gaat goed. Aan het eind van de dag tellen we 9 levende pups… of je een emmer leeggooit. Zo mooi… zo mooi! Er is opnieuw een heel kleintje bij. Karin heeft de eerst keus, maar kan gewoon nog niet kiezen.
Wim ziet natuurlijk al weer leeuwen en beren op de weg. Negen min één is nog altijd acht.
