‘Ja, ik loop nog te hinken’. Rick schiet er zelf van in de lach want dan ziet hij het voor zich. Rick denkt in beelden. Meestal is het antwoord van Rick op mijn vraag of hij nog een kop koffie wil: ’Mag wel’. Dat staat hier in Drenthe voor: graag. Maar nu herinnert hij zich dat ene kopje koffie dat we vanmiddag samen met Gerhard dronken. En… op één been kö-j niet lopen, zeggen ze toch. De koffiepot staat weer snel aan.
Die middag had hij bij Roosen in Erica zijn oudste fiets ingeruild. Hij had er iedere keer een kleinigheid mee en hij heeft een hekel aan al die kleine onvolkomenheden. Bovendien had hij de teruggave van de belasting èn zijn vakantiegeld binnen.
Hij herinnerde me aan zijn waterballet toen hij voor het eerst met die E-bike bij ons kwam. Ik wist het niet eens meer, maar hij zocht het zonder mankeren op mijn website op. Hij was vanuit Bargeroosterveld over de betonbanen naar Jans en Geesje gefietst en het had flink geregend. Een auto die hem passeerde ging even van de betonbaan af door de modder en gooide een flinke plens water over hem en zijn nieuwe fiets heen. Jans had de nieuwe fiets al wat schoongepoetst en eenmaal bij ons gingen de kleren in de was en werden verwisseld voor een tenue van Wim. Zo fietste hij ’s avonds weer op huis aan.
Nu was hij na dat eerste kopje koffie gras gaan maaien terwijl Gerhard nog even de elektrische heggenschaar hanteerde om het stukje van de ligusterheg te kortwieken waar ik niet bij kon.
Maar na de zorg van Gerald deze week, de grasmaaier en Rick en het snoeien van de heg ziet het er hier weer aardig uit.
