‘Ik mis iets’. Onze trouwe hulp is alweer een aantal weken hier aan de poets geweest. ‘Nou, er zal wel van alles meegegaan zijn naar de Stort of de Kringloop’, zeg ik. ‘Ja, maar dit is wel wat speciaals….’ Ik ben zelf nog steeds op zoek naar van alles. Het heeft nu andere plekken gekregen en je moet alles eerst weer een paar keer in handen hebben gehad voor je het met de ogen dicht kunt vinden. Dan komt het: ‘Dat leuke sluiertje dat altijd naast jullie bed hing…’. Tja de 58 jaar oude bruidssluier is door alle opruimerij op de stapel voor de container of Het Goed terecht gekomen. Alles in ons huis heeft emotionele waarde en alles kun je nu eenmaal niet bewaren.
‘Och… wat jammer’. Ze had het blijkbaar zo’n speciaal item gevonden en had niet gedacht dat ik er afstand van zou kunnen doen. Tja… liefde zit gelukkig niet in een sluier.
Toch liet het mij niet los. Ben ik nou zo’n kouwe kikker dat ik die sluier zomaar weggedaan heb. Ik zag hem nog even voor me. Na de bruiloft in 1965 tekenden heel wat meisjes van de klas mij met dat sluiertje met roosjes. Nou ja… ik was er heel lang zuinig op geweest. Het had nog een keer dienst gedaan. Toen Ben en Diny hun 25 jarig huwelijk vierden hebben we als gezin met aanhang nog een passend lied gezongen en Hilda die toen deel uitmaakte van ons gezin droeg dat sluiertje nog. Zo gaat er toch weer van alles door je hoofd.
Gisteren kwam de grote vrachtwagen van Kringloop Het Goed de laatste spullen ophalen. We waren er bij en we liepen nog even door al die door ons afgedankte spullen en… wat schets mijn verbazing. Tussen allerlei klein spul… lag het sluiertje. Heel even twijfelde ik… en toen nam ik het kleinood weer mee. Thuis kreeg het een sopje en even later hing het in de badkamer te drogen. Nu nog even een leuk plekje zoeken en dan kijken wat Karin vrijdag zal zeggen als ze het pronkstuk ziet hangen.