Wim heeft duidelijk slaapapneu. Ik had een afspraak gemaakt bij de huisarts want dit leek mij niet goed, helemaal niet zelfs. Nu ik zelf een paar maanden slecht geslapen heb door de gekneusde bovenarm viel het pas goed op.Hij ademt gewoon 20 seconden niet en daarna een keer of 8 diep, soms snurkend. Dat snurken kan me niets schelen maar wel een ademstilstand. Bovendien zit hij nu overdag te dutten. Tja… als je niet kunt lopen ga je meer tv kijken en één zijn favorieten is snookeren. Daar val je inderdaad bij in slaap.
Maar de huisarts vond het beter om eerst de heupoperatie af te wachten en daarna door te verwijzen. Er schijnt geen lange wachttijd te zijn.
Het leek wel de zoete inval vanmiddag. Ria en ik zaten midden tussen de plukken wol te spinnen dat de stukken er van af vlogen. De herdenking van de overledenen van gisteren passeerde de revue. Bij hen is dat op Allerzielen 2 november. Tja… waarom wij dat weer anders hebben? Bij ons is het de laatste zondag voor Advent. Het was een mooie viering met zoals te begrijpen veel emoties. Ontroerend om te zien hoe er met elkaar meegeleefd werd.
In korte tijd zijn er twee jonge tieners van het Carmel College door zelfdoding omgekomen. Iedereen is van slag. Niemand kan het begrijpen, zelfs geen briefje achtergelaten. Onbegrijpelijk.
Even later komt Wim terug van de fysiotherapeut en schuift aan. Daarna Anja en we zetten de spinnewielen nu maar in de ruststand.
