Er is heel wat veranderd op gebied van vrouwenemancipatie sinds ik ontslag kreeg na de geboorte van Gerhard. Dat kon omdat ik bij mijn huwelijk de vaste benoeming omgezet werd in een tijdelijke. Zo waren de regels toen. Nee, ik mocht niet nog een tijdje doorwerken. Wim had in die periode nog studieverlof en ook oma Siet stond paraat om hulp te bieden. Nee, van Otterlo was duidelijk: ’Een moeder hoort bij de baby ’.
Ik was dan ook compleet verrast toen 6 weken na de geboorte van Gerhard de bel ging en collega Johan Frijlink op bezoek kwam. Het bleek niet alleen voor een gezellig kraambezoekje. Er was nood op school. Onverwacht was er iemand ziek geworden en zou ik misschien…?
En ik ging, net zoals nog een aantal keren dat jaar. In Aalten en later in Hengelo ging het zo door. Er bleek gebrek aan invalkrachten. Met een tussenperiode van een paar jaar, in de tijd van de hele kleine kinderen, ging ik opgelucht regelmatig naar één van de 5 Christelijke scholen in Hengelo. Ze gebruikten allemaal dezelfde methodes en na een eerste invaldag met een eigen programma ging ik gewoon aan de slag waar ze gebleven waren. Ook in die jaren tot 1985 waren er geen gedeelde banen zoals later veel voor zou komen.
Bart Keijl verhuisde me toen in 1966 met de inboedel van onze 2 kamers. De verhuiswagen was nog niet halfvol. Ben ging mee om de verlichting in orde te maken. Gerhard, toen net 10 maanden oud bleef bij zijn oma Siet aan de Dorpsweg en ze kwam hem een paar dagen later met Willem Spannenberg naar ons nieuwe onderkomen in Aalten brengen. Een week later zou Wim Amsterdam binnenvaren en voorgoed zijn carrière aan de wal voortzetten.
Maar Hattem was misschien even uit het oog, maar nooit uit het hart. Ook door onze contacten met de hele familie van der Kolk bleven we op de hoogte van alle belangrijke of interessante gebeurtenissen in het Hattemse.
Vanaf 1983 woonden we in Emmen en opnieuw was er nood, dit keer op een LTS, nu Carmelcollege, en kreeg ik een kans op een halve baan Nederlands in de brugklassen. Ik ben er nooit meer weggegaan en specialiseerde me daarnaast in Remedial Teaching. Ja Sjaak, hier viel behalve begrijpend lezen en faalangsttraining ook hulp bij het ontwikkelen van de schrijfmotoriek onder. Met de kennis die ik intussen had was je vast sneller geholpen.
Foto: De Hattemer van der Kolkjes met oma Siet +/- 1980