Om het verhaal opnieuw weer compleet te maken:
Vorig jaar gingen we met Ben en Riet vanaf camping De Boomgaard naar Bronckhorst om even rond te kijken en een kop koffie te drinken in Herberg De Gouden Leeuw. Ik schoot met Riet ook even een winkeltje in, gewoon even kijken. Ik zag ineens dit boekje liggen: In en Umme Bronckhorst, waarin een aantal gedichtjes in het Achterhoeks van Willemien Bosch weergegeven worden. En dan gaat het verleden weer leven. Het is een heel dun boekje, uitgegeven in 1970. Ik kocht er een. ‘Vindt u het niet erg dat er in geschreven is’, zei de dame achter de kassa. ‘Het geeft wat extra’s’, gaf ik als antwoord, ’het is haar handtekening.’ Ik vroeg haar nog of zij de schrijfster gekend had. Ze had geen idee.
Deze komt uit het bundeltje: In en umme Bronckhorst
[i]Riemelerieje van Willemien Bosch- Wentink.[/i]
[i]Wat van ver kump…
Ze hadden al sinds jaoren
In ’t zelfde darp ewoond
Mor nooit nog veur mekander
Belangstelling getoond
Mor toen die blonde Pleuntjen
Een baan kreeg in de stad
Jao wel, toen merken Driekes
Op ens- hi’j missen wat
Toen is die domme Driekes
Eur haostig nao gegaon
En hef- wel wat verleagen-
De ‘grote vraog’ gedaon
‘Ik snap ow niet’, zei Pleuntjen
‘Toe’k in de buurte zat
He’j a’k et zo mag zeggen
Nooit oog veur mien gehad’
Jao, dan mot Pleuntjen lachen
At zi’j ten antwoord krig
‘Wi’j zuukt vaak in de verte
Wat hier veur ’t griepen lig!’[/i]
En soms is de wereld weer klein. Zo meldde neef Joop, die bevriend was met Grada’s broer, dat hij ooit voor Bakker Bosch een brandmerk met ‘Bronkhorst’ gemaakt heeft om daarmee in klompen de naam te branden. Die verkocht hij dus ook naast zijn bakkerij.