Een verrassing. Telkens als we 100 km zuidelijker komen scheelt het aanzienlijk in de voorjaarskleuren. Ook later in het jaar bloeit hier alles wel twee weken eerder dan in Drenthe.
In Vorden hebben sommige struiken nu al beginnende bladeren. Ik was helemaal verrast toen ik deze bosanemonen zag vlak langs de weg waar ik vroeger naar school fietste.
Deze plek ben ik nooit vergeten net als de rijen sneeuwklokjes bij de boerderij waar vroeger Nijenhuis en later Roeterdink woonde. Er woonden toen 4 ongetrouwde broers en zussen. Ik was gek op sneeuwklokjes en nog. Wanneer je even vroeg om een bosje sneeuwklokjes plukte buurvrouw zo een bosje voor me af voor thuis. Op de Boomgaard hadden we die niet.
Nu aan het Schoolpad hebben we natuurlijk sneeuwklokjes in overvloed, maar bij de bewuste boerderij in Linde zie ik ze niet meer.

Ze was een van mijn schoolvriendinnen op de Groen van Prinsterer Kweekschool, Grada Bosch. Ze was de dochter van bakker Bosch in Bronckhorst. Het was altijd lachen met Grada. Mijn mooiste schooltijd was ook op die school in deze klas. Maar niet alleen Grada zat vol verrassingen. Haar moeder kon er ook wat van. Grada heeft de eerste jaren na haar opleiding aan de school op het Hoge in Vorden gestaan. Juffr. van de Hel, mijn juf van de eerste klas, was nog steeds in functie en waarschijnlijk nog meer van de oudgedienden. Grada woonde nog thuis en op een dag werd het voltallig personeel uitgenodigd in Bronckhorst ten huize van de fam. Bosch. Op de afgesproken tijd kwam juffr. van de Hel en collega’s in Bronckhorst aan. Tot hun schrik troffen ze Grada’s moeder aan met een doek om haar hoofd tegen het stof en alle eetkamerstoelen stonden op tafel om zo beter schoon te kunnen maken. Zo leek het in elk geval. Maar na de eerste schrik bleken de stoelen in een oogwenk op hun plek, de doek om het hoofd van moeder Bosch was weg en ze kwam binnen met een grote taart om Grada’s collega’s te trakteren.
Toen ze na een gezellige middag vertrokken wisten ze nog niet of ze voor de gek gehouden waren of dat er een misverstand in het spel was. Geloof mij maar… dit was een van de spontane acties van Grada en haar moeder.
Moeder Willemien Bosch kon ook erg leuke gedichtjes schrijven in het Achterhoeks, vaak naar aanleiding van wat Grada vertelde over escapades van medeleerlingen. Ze heeft er in die tijd de krant nog mee gehaald.

‘t Jammer höltjen
-historisch-

Toontjen had et veurjaor weer te pakken.
De schoonmaakwoede sloeg eur in de bol.
Ze zei dat zi’j- as eur mevrouw et goed von-
Vandaag Joops kamer effen nemmen zol.

Wat “effen nemmen” is, hef Joop ervaren
Toen hi’j in huus kwam van de school- wat strop-
Toen dreef zien kamer- inclusief ook Toontjen-
Vanaf de vloer tot et plafond van ’t sop.

Hi’j ging die aovend bi’j zien vriend studeren
Mor biester lukken wol zien studie niet.
Want hi’j hef zenuwachtig uutgelaoten’
‘k Bun straks al mien eigendommen kwiet.

Hi’j had dat al zo vake ondervonnen
As Toontjen an et schoonmaakwoeden was.
De helft verdween rap in de vuulnisemmer
De rest op zolder in een olde kast.

Den andren dag is hi’j op school gekommen
Gehaost mor toch nog net precies op tied.
Zien vriend mos um effen de blokfluit lenen
Natuurlijk was hi’j ’t jammerhöltjen kwiet.

Ik bun beni’jd wat ik een volgend keertje
An Toontjens schoonmaakzin ten offer leg.
“ ‘k Zol zeggen”- hef zien vriend um angeraojen
“Breng al oew eigendommen van te veuren weg.”