‘Oma, hoor eens wat Mark zegt. Is het echt waar dat jullie een keer in de wei geslapen hebben….’ We zitten gezellig bij Mark en Jennifer aan de tuintafel. ‘Nou… in de wei…’, zeg ik, ’op het gras voor de wei was het.’ ‘Ècht….?’ Dat verwacht ze niet van opa’s en oma’s. Maar het was een aantal jaren geleden zo warm dat ik het inderdaad aan Wim voorstelde toen we ’s avonds bij ons kampvuurtje zaten. ‘Laote wie’j toch hier gaon slaopen, völle lekkerder dan baoven in de hitte. Ik hale de kussens wel uut de caravan. Dan efkes ’t dekbeddeken der op en klaor bu’w al.’ Wim zag het eerlijk gezegd niet zo zitten, maar ging overstag. En even later had ik ons bedje gespreid met voor alle zekerheid een extra dekentje aan het voeteneind. We zagen ‘s avonds de satellieten over komen en vliegtuigen, we vonden de Grote Beer en de poolster. En de avondlucht was aangenaam. Die nacht sliepen we als rozen met Kim en Scott aan het voeteneind, de katten slopen verbaasd rond, terwijl de pony’s Katja en Bartje bij de afrastering op 5 meter van ons af ons aan stonden te kijken. ’s Morgens stonden die twee er nog steeds. Nog nooit zoiets meegemaakt natuurlijk. Het dekbedje was wel wat nat geworden van de morgendauw. Dus wie zoiets nog eens wil proberen zou ik een stukje plastic aanraden als bovenlaag.
Het leek Eva allemaal nogal spannend. Die houdt wel van onverwachte dingen. Even later is ze Queeny aan het leren zwemmen in het zwembad. Ze kreeg hem er in door de bal er in te gooien. Die wilde Queeny beslist hebben en door via de trampoline op het luchtbed in ’t zwembadje te springen probeerde ze de bal te pakken. En ja hoor … een duwtje en even later zat Queeny er in en nog wat later ook Storm. Maar dat het waterhonden zijn? Nee… ze waren blij om weer met de natte pootjes op het gras te staan.
