Het leek een onderhoudsvrije tuin aan de Torflang. Erg netjes met veel terrastegels en grind. Wel antiworteldoek onder het grind, dat scheelt. Maar op dat grind is de laatste paar jaar wel zand gewaaid en daar maken de onkruidzaden dankbaar gebruik van. Je kunt het wel gemakkelijk uittrekken, dat scheelt. Toen ik er gistermiddag even was en een stukje onder handen nam moest ik wel aan vader Hein denken die altijd zei: In mei mo-j zörgen da-j et onkruud de baas blieft, he-j ’t hele jaor gemak van’. En zo is het.
We zijn nu nog op twee plekken bezig. De inpakkerij aan het Schoolpad is al een hele klus. Ik vind steeds meer spullen die weg kunnen of moeten. Ik had deze krantenhanger lang in handen. Was bedoeld voor de Kringloop. Maar toen ik nog goed keek en zag hoe fijntjes vader Hendrik Jan de lijntjes had uit gegutst geen streepje verkeerd. (kennen jullie dat nog, gutsen met zo’n klein scherp driehoekig puntje aan een handvat?) Ik zag ineens voor me hoe hij daar op een donkere winteravond mee bezig was. TV was er nog niet en toen werd er veel handvaardigheid beoefend in de avonduurtjes. En hij was ook timmerman en meubelmaker. Je snapt het al. Die krantenhanger gaat mee en krijgt een ereplekje, net als het naaikistje en de houten spaarpot.
Ik zit nu wel te bedenken hoe ze daar ’s avonds bij elkaar konden zitten. 10 kinderen passen nooit in dat kleine gezellige keukentje. Maar het scheelt dat de oudste meisjes de deur al uit waren om op 14 jarige leeftijd bij een gegoede familie te gaan werken toen de jongsten nog geboren moesten worden…..
Tja… zo duurt de inpakkerij nog even…