Hetty Site

Heel even…

Wim is af en toe een paniekvogel. Hij wil altijd weten waar ik ben of in elk geval dat ik bereikbaar ben. Bij onverwachte veranderingen in mijn verblijfplaats wordt hij wat mieterig als dat niet gemeld wordt. Och… ik hou er wel rekening mee maar af en toe loopt het verkeerd zoals zondag toen ik wat laat in de kerk aan kwam. Hij was al eerder gegaan om in te zingen met de Cantorij. Hij zag me al ergens onderweg liggen en wilde  naar huis, want ik had de telefoon niet gehoord.  ‘Hetty is ’t er niet’, zei hij verontrust tegen Fenna. ‘Hetty is ’t er wel… kiek maar’, zei Fenna en wees me aan op het achterste bankje bij een kennis. Een plek waar ik met Wim nooit zit. Ja ik zag hem wel kijken maar ik was druk aan het praten en had ook nog niet even gezwaaid.   Het is natuurlijk mooi als iemand bezorgd is voor je welzijn, maar dit moet niet gekker worden. Tja… een mens verander je niet, dat weet ik intussen wel. Volgende keer zwaai ik  even.

Maar gisteren wilde hij met de scootmobiel naar zijn zangavond met zijn mannenkoor Valerius. ‘Zou je dat wel doen?’, vroeg ik al.  Tegen 10 uur is het wel donker. Het was droog en Wim ging. Om kwart voor 10 deed ik buiten en in de schuur de lampen aan want het was echt wel heel donker geworden. Om 10 uur geen Wim. Zal ik hem maar bellen? Dat deed ik, maar alleen het antwoordapparaat. Toen zag ik hem ook al ergens onderweg van de betonbanen afgereden liggen en zat net  te overwegen of ik met de auto die kant op zou gaan.  En toen was hij er ineens. ‘Och ik was al bi-j et hek’, zei hij. Heel even voelde ik wat hij voelde…

.Foto: Och… Dirk vindt dit ook een fijne plek voor een dutje.