Ken je dat… dat je soms op de automatische piloot leeft? Een week heeft een bepaald ritme. De wekker geeft aan wanneer de dag begint of… de haan is hem voor. ’s Zomers weet ik dat ik me nog een keer om kan draaien, maar nu gaat de wekker ongeveer gelijk met de haan, half 8. Het eerste wat ik ’s morgens doe is het voeren van de kip en het haantje, maar vanmorgen zaten ze zelfs nog in de boom, wel kraaien natuurlijk. Ik zag de witte kip tak voor tak met een hupje naar beneden afdalen maar het haantje vloog van boven uit de hulstboom zo naar de grond waar hun ontbijtje wachtte.
We zwemmen nu 2 keer per week en ik schilder weer eens in de 2 weken bij Atelier Valeriaan, bij Vera.
Na de Chick, de hond van Rob, kon ik nog niet goed weer aan de gang komen. Ik heb nog een kleurrijk schilderij staan, een abstract landschap dat nog niet wil lukken zoals ik het graag zie. Nu had ik nog een aantal kleine houten dienblaadjes liggen, ooit op de kop getikt om iets leuks mee te doen. Dat was de aanleiding om gewoon in het klein aan de gang te gaan met dieren. En ineens is de inspiratie er weer. Komt goed uit in deze tijd van veel thuis blijven en mondkapjes. Ik maak nu een lijstje met de nodigste dingen om zo weinig mogelijk in winkels te hoeven zijn.
De kip is af en er zijn al twee schapenkoppen in de maak. Als voorbeeld heb ik foto’s van schapen die we zelf in de wei hadden en waar ik heeeel veel foto’s van heb.
