‘Ja met Gerhard’, klinkt het opgewekt in mijn oor als ik de telefoon opneem. ‘Ach mien jonge’ zo noem ik hem nog steeds, ‘ben je aan het thuiswerken’?’
“Nee, ik werk in de tuin’. Ik was even vergeten dat hij vaak woensdags een vrije dag heeft die nu uit noodzaak besteed wordt aan het opruimen van de tuin. Hij wil opnieuw de kar even lenen om het tuinafval naar de stort te brengen.
Even later komt hij aan. Ik zie een korte sportbroek. ‘Zo helemaal in sporttenue?’, vraag ik. Dan zie ik dat hij een bekende zwarte bodywarmer aan heeft. Het zit wat gespannen om zijn lichaam. Die zwarte bodywarmer is ooit door zijn tante Anneke gemaakt toen hij bij hen logeerde tijdens zijn eerste jaar aan de MsvS in Zutphen. Wij waren net verhuisd naar Emmen en Henk en Anneke hebben zich dat eerste jaar over hem ontfermd. Ik heb het over 1984/85. Vanuit Lochem ging hij met zijn brommertje naar Zutphen. Hij was intussen een geroutineerd glazenwasser en voor dit zelfstandige bijbaantje was deze speciale outfit bijzonder geschikt. Hij deed er een petje bij op, draaide een shagje voor achter zijn oor en ging bij de bekende deuren in de buurt langs. ‘Goeiemiddag, de glazenwasser’. Hij kwam overal trouw eens per 6 weken en werd verwend met koffie, koek, kroketjes en alles wat er toevallig in voorraad was. Het is nu dan 36 jaar later en als ik deze bodywarmer zie die er nu strak om zit moet ik weer glimlachen om de jongen die hij toen was en de man die hij nu geworden is. Ook op deze oudste zijn we bijzonder trots.
