Zo heel vaak zien we elkaar niet eens, Jack en Margie en wij. Toch kennen we Jack al meer dan 40 jaar. Bij Stork was hij al een medewerker die heel precies was met de rapportageboeken van de Pijpenbuigerij. Toen Wim bij Holvrieka iemand met die kwaliteiten en meer zocht, dacht hij meteen aan Jack. En Jack kwam… met Margie. Ze hebben veel meegemaakt die twee, Wim en Jack. Ze wisten wat ze aan elkaar hadden.
De pup die ze 15 jaar geleden bij ons uitzochten was Skipper waar ze een heel fijne tijd mee gehad hebben.
Afgelopen vrijdag waren we bij ze. Veel oude herinneringen kwamen spontaan naar boven, aan de inspecteurs bij Stork èn Holvrieka, de collega’s, Hengelo. Maar ook over hun eigen interesses en leven in Stadskanaal. We moesten blijven eten. Dat werd een lekkere Indische maaltijd. Erg gezellig allemaal. Moeten we vaker doen, mailde Jack vanmiddag. Hij stuurde meteen een paar foto’s van een paar mooie spreuken die zoals het hoort in hun toilet hingen te pronken. Ik bewonderde ze maar had zelf geen camera mee.
Een waarheid als een koe… toch? Bedankt Jack!
