De vorige foto met Rick brengt me terug in de tijd. Die mooie foto werd gemaakt door zwager Ben die net verkering had met Diny. Ze kwamen op de brommer naar Hengelo en hij maakte daar o.a. deze foto.
We wisten toen al dat Rick een hersenbeschadiging had opgelopen bij zijn geboorte. Zijn handje bleef stijf en nu zagen we ook zijn linkervoet die wat verkrampt leek. Er volgde verder onderzoek en het bleek dat Ricks linkerkant spastisch was. Daarna volgde de fysiotherapie, hij leerde er lopen met meneer Otter op de melodie: Jan Klasen was trompetter, van Rob de Nijs.
Wij leerden hoe we hem konden stimuleren. Uiteindelijk werd zijn achillespees operatief langer gemaakt. Toen hij op de mytylschool in Enschede zat was dat inclusief alle therapieen. Maar toen Rick een jaar of 11 was had hij schoon genoeg van al die therapie en ging hij naar de LOM school in Hengelo waar hij bij meester Abenhues in de klas kwam. Dat heeft hem goed gedaan. Zijn ontwikkeling ging door, ook nadat we verhuisden naar Emmen. De LAS zoals het Terra toen heette deed weinig extra voor hem of het klikte gewoon niet.
Gelukkig kon hij daarna naar Werkenrode, een internaat voor kinderen met een lichamelijke handicap. Daar bloeide hij op en werd zelfverzekerder.
We weten intussen dat Rick zich zelfstandig heel goed redt, is al minstens 10 keer op en neer naar nicht Gera en haar gezin in Canada gereisd en houdt ons bij de les met zijn cryptische opmerkingen. Toen ik hem jaren geleden eens vroeg wat hij zou willen zien in de Muzeval, onze vroegere schouwburg, koos hij voor Rob de Nijs. Daar gingen wij tweeen heen. Het was een bijzonder mooie avond en het zal je niet verbazen dat zelfs ‘Jan Klasen was trompetter’ langs kwam.
Toen ik het boek Rick dat ik over hem schreef mocht presenteren bij de Emco was, behalve familie, vrienden en collega’s ook meester Abenhues aanwezig.
Wie van jullie nog interesse heeft in het boekje? Ik heb er nog wat over. Ik vertel hierin over de hobbels die Rick genomen heeft om te worden tot de man die hij geworden is…
