Wat een voorwerk is dit geweest voor Bert Wagendorp om zich in de geschiedenis van dit jongetje, Abel Sikkink uit Winterwijk, te storten. Als enige overlevende van zijn gezin bij de ramp van de Phoenix op Lake Michigan moest hij zijn leven op zien te pakken. Bert Wagendorp beschrijft het of je er zelf bij was.
Het is een wonder hoe deze jonge Abel met hulp van en dankzij de juiste mensen op zijn pad zijn leven invulling kon geven in dit nieuwe land van de ongekende mogelijkheden. Ik leefde met hem mee en met een zucht legde ik het boek na 2 dagen van me af.
En nog steeds zie ik Abel voor me met zijn rode muts. Hij werd uiteindelijk een beroemde journalist voor een bekende krant. Hij hield steeds contact met zijn vriend, die ook uit Nederland kwam met dezelfde overtocht. Alleen legde zijn familie het laatste stukje niet op de Phoenix af. Zijn vriend zou een uitstekend fotograaf worden en samen werkten ze aan verslagen en foto’s. Je krijgt wel een idee hoeveel er veranderd is in de fotografie de afgelopen 150 jaar. Zelfs op het slagveld tijdens de vreselijke burgeroorlog tussen noord en zuid van 1861 tot 65 die uiteindelijk zou leiden tot de afschaffing van de slavernij.
Het enige aanmerking die ik heb is dat het boek wat abrupt eindigde. Ik had graag nog een stukje verder mee willen reizen. Ik hoop op een vervolg….
Want… het is bijzonder dat deze Abel 100 jaar mocht worden en kinderen en kleinkinderen had. Er zit vast nog een heel verhaal achter. Ook in de 75 jaar die er volgden zal hij veel beleefd hebben.
