Het is wat als je kleinzoon al 24 wordt. Als ik even terugdenk lijkt het of hij pas geboren is en weer een stapje verder zijn we bij elke woensdagmiddag toen we twee kleinkinderen over de vloer hadden, Robin en Eva, het bonuskind van Mark. Dat is een woord dat helemaal ingeburgerd is in deze tijd. Wat hebben ze gespeeld, gras gemaaid, pony’s getraind, met de hondjes gespeeld en pannenkoeken gegeten. En toen waren ze ineens groot. De middelbare school slokte hun energie en de vriendenkring werd uitgebreid. Maar als je Robin nodig had, stond hij er. Eva heeft zich gevestigd in het zuiden van het land.
Daarna waren het Frank, Tim en Daan die om ons heen voor vertier zorgden. En ook deze zijn allang van de basisschool af en hoeft er niet meer opgepast worden, maar komen ze gewoon af en toe voor de gezelligheid aan. Frank heeft pas nog de Finse kota van een nieuw laagje houtveredeling voorzien.
En hij komt regelmatig even aan met zijn vriendinnetje Indi. Hij heeft vandaag net proefgedraaid in een sportzaak en mag volgende week weer een dag meedraaien. Klinkt goed. Nog even en hij heeft ook zijn rijbewijs. Nee, hij gaat nog lang niet de deur uit.
We vertelden hoe wij vroeger eerst in de kost gingen als we een baan van huis af kregen. En hoe er vaak bij mensen in een groter huis ingewoond werd. Er was toen ook een schreeuwend gebrek aan woningen net als nu. Maar vaak kreeg je bij een nieuwe baan ook een huis aangeboden. Daar hoor je niet meer over. Iedereen rijdt liever op en neer want zonder auto kun je in deze tijd niet meer leven….??
We vertelden over de grote pannen nasi, met pindasaus, als we vroeger bezoek kregen en het viel het bezoek tegen als het eens anders uitpakte. Nu is de mosterdsoep bij Wim favoriet geworden.
Dat wordt het de volgende keer als Frank en Indi even komen buurten.
2004 woensdagmiddag – oppasmiddag