Ook de Passion gekeken? Ik vond het verhaal van Opstanding en Hemelvaart heel mooi en eigentijds weergegeven. En ook nog met de Achterhoek op de achtergrond.
Ik moest meteen aan onze opa Eggink denken. Die was behalve pacifist ook socialist en had een regelmatige briefwisseling met ds. Buskes. Deze deelde veel van zijn opvattingen. Opa brak met de kerk in de oorlog. Hij vond ze niet duidelijk genoeg tegenover de Duitse bezetters.
Hij zei wel eens: ‘Als Jezus nu geleefd zou hebben zou hij misschien wel met opgestroopte mouwen vooraan lopen in een demonstratie’. Hij brak met de kerk maar niet met God. In een boek van ds. Buskes met een aantal van zijn dagsluitingen haalde hij in een ervan zijn gesprek met opa tijdens een bezoekje aan de Boskamp aan, zittend op het ons bekende canapeetje in de keuken. De titel van deze dagsluiting was: Een Godsvriend.
Opa had vaak gesprekken met mensen van allerlei slag en schreef ontelbare brieven. Hij voerde zo ook een briefwisseling met ds. Thea Barnard. Zij heeft zijn brieven bewaard om nog eens in een boek uit te geven, maar tijdens een brand zijn ze verloren gegaan.
Toen ik een paar jaar geleden het boek Brieven uit Barchem samenstelde met veel brieven uit onze familie die bewaard zijn gebleven, stuurde ik haar ook een exemplaar. Ik had haar een jaar of 6 geleden eens ontmoet tijdens een bezoek aan Vries in het kader van Feest van de Geest op een Pinksterdag. Ik herkende haar meteen. Ze was intussen met emeritaat en toen we de oude kerk daar bezochten was zij die dag onze gids. Ze had indertijd in 1973 het afscheid van opa verzorgd in de kerk in Barchem waar ze toen predikant was.
Toen ik vertelde dat ik in Vorden nog catechisatie van haar had gehad en een kleindochter was van Johan Eggink uit Barchem, keek ze me aan en zei: ‘Wat vind ik dat leuk’! Ze voegde er aan toe:’ Ik heb in mijn leven veel mensen ontmoet, maar mijn oude vriend Johan Eggink zal ik nooit vergeten’.
Ze vroeg me nog of ik haar vriendin zuster Stoop nog gekend had die wijkzuster was geweest in Vorden. Ze was met haar mee verhuisd toen ze naar Bergen een beroep aanvaard had en later naar Vries. Zij was intussen overleden. Natuurlijk kende ik zuster Stoop nog. Ze was de wijkzuster die mama de laatste maanden van haar leven verzorgde en als ik aan haar denk zie ik haar voor me zoals ze in mijn jeugd in verpleegstersuniform met wapperende zwarte sluier op haar scootertje door Vorden reed.
Ik kreeg een heel mooie kaart van ds. Thea Barnard terug met een enthousiast bedankje voor het boek Brieven uit Barchem.
