Adressen van de 2 sectie 3- 3- 19e Rt, staat er boven.
Het is erg leuk om af en toe een reactie te krijgen op je schrijven. Hoewel ik schrijf omdat ik het zelf leuk vind, daarom is het toch wel aardig om te weten wie er zoal regelmatig even meeleest.
Zo kreeg ik gisteren een mail van neef Jan Harwig. ‘Jan uut Hillegom’ placht mama hem vroeger te noemen. Daar woont hij intussen niet meer. Hij was in de tijd van de tweede WO een opgeschoten jongen,- 12 toen de oorlog uitbrak en 17 bij de bevrijding-, die veel meekreeg wat er in die tijd gebeurde. Zijn broer Henk die een paar jaar ouder was kreeg het in zijn hoofd om naar Engeland te willen, maar de nacht voor hij zou vertrekken, had hij het toch maar aan Jan verteld en toen ging zijn avontuur mooi niet door want Jan kon het niet voor zich houden en lichtte oom Jaap en tante Riek in. Hij vertelde ooit dat hij met vader Hendrik Jan al eens had overnacht in een kippenhok ergens in de wei bij ‘de Haar’. Ik meen dat H J toen bang was om opgepakt te worden. Hendrik Jan had het niks geleken om daar alleen de nacht door te brengen samen met eventuele ratten.
Zo is Jan nog steeds geïnteresseerd in alles wat met de 2e WO te maken heeft.
Een tijdje terug heb ik al eens brieven laten zien die Gert Bloemendaal aan Hendrik Jan Groot Nuelend schreef in de tijd van de mobilisatie. Die waren allemaal ontspannen van toon al zag hij dat soldatengebeuren niet echt zitten. Wat ik niet wist was, dat beiden bij de Duitse inval aan de Grebbeberg gelegerd waren. Zijn vader had er nooit over willen praten, zo vertelde Joop, net zo min als vader Hein dat ging doen na de overgave. Ome Hendrik Jan Groot Nuelend had meegemaakt dat de Duitsers zelfs onverwacht en stil langs hen heen getrokken waren terwijl ze ’s nachts in de loopgraven lagen. Toch is er ook zoals we weten erg gevochten en veel van hun compagnie zijn er gesneuveld. Gert Bloemendaal had, als ik het goed heb, naar huis gemogen na de overgave net als vader Hein dat deed. Maar ome Hendrik Jan had nog veertien dagen moeten helpen met het identificeren van de slachtoffers, zo vertelde Joop. Ook wist Joop dat zijn vader altijd een lijstje met namen van zijn medestrijders bij zich heeft gehad, namen èn de adressen. Dat bijna totaal versleten vodje papier vonden ze later na zijn overlijden in zijn portemonnee.