Nadat Niesje overleed en wat later ook Ben misten we hen natuurlijk erg. Vooral als broer en zus maar ook als onze vaste oppas wanneer we weer eens de caravan pakten.
Ria bood meteen aan: ’Jan en ik willen wel oppassen hoor’. En dat gebeurde. De eerste keer toen we met Johan en Joke naar Portugal afzakten zagen ze met lede ogen dat we maar één kip meer hadden. Vooral Jan vond dat zielig en ze ontdekten op Marktplaats in Emmen een paar prachtige bruine legkippen als aanvulling voor ons erf. Ze legden goed en waren vriendelijke kippen. We noemden ze Ria en Jantje, naar de goede gevers. Ze zijn er tot onze spijt niet meer, gepakt door vos en steenmarter.
Jan en Ria vonden het intussen ook leuk om met ons naar camping de Boomgaard te gaan en Storm ging dan gewoon mee. Zo ook afgelopen september. Jan vierde er zelfs zijn 70e verjaardag. Hij zag wat schilderijen van me en begon voorzichtig of ik ook wel eens kippen schilderde. Hij had zelf vroeger ook kippen gehad.
Dat liet ik me niet nog eens zeggen en maakte speciaal voor Jan een schilderijtje naar een foto van Ria en Jantje in de sneeuw. Ik schilderde ze op een blaadje, geschikt als presenteerblad maar ook om op te hangen. Maandag kwam Jan Ria ophalen na onze gezamenlijke brei- en vertelmiddag. Zo kon ik Jan hiermee verrassen. En dat werd het. Nee Jan gaat er geen presenteerblaadje van maken. De kippen komen boven zijn bureau te hangen, de plek waar hij veel te vinden is. Vind ik een hele eer!
