Een impressie van Nw Zeeland Wai-o-Tapu — Jeroen Krabbé 2006–
Wim doet een paar dagen kalm aan. Hij merkt gelijk dat z’n enkels nu ook minder problemen gaven. Hij kan lekker free cellen op de pc zonder dat ik zeg:”Wil je even dit plankje schilderen” of “die bank moet nodig naar achter in het prieel”. De dag voor hij naar het ziekenhuis moest heeft hij de rest van de wei nog met schrikdraad in orde gemaakt voor de pony’s.
Vandaag zijn we naar Zwolle geweest mèt de trein. We hadden nog een vrij reizenkaart van de NS. We wilden graag de expositie zien van het werk van Jeroen Krabbé. Prachtig! Wat een sprekende kleuren. De tuin van Louis van Dijk heeft hij in voorjaar, zomer, herfst en winter weergegeven. Hij is natuurlijk voor zijn werk als acteur de hele wereld over geweest en overal werd hij geïnspireerd door de natuur en de mensen. Veel Frankrijk, Australië, Mexico, Thailand, zelfs Nw Zeeland, maar ook veel Dalfsen. Hij gaat op in zijn onderwerp en gaat steeds abstracter schilderen.
Natuurlijk lopen we de Diezestraat nog even op en neer en drinken cappucino bij van Orsouw met een broodje zalm er bij. We ontdekken ook de Body Shop die tot mijn spijt niet meer in Emmen is en ik neem mijn favoriete bodylotion mee.
Zwolle is de stad waar we 45 jaar geleden voor het eerst uitgingen. De film “De Overval” draaide en we besloten de avond met koffie in zo’n bruin café. Achteraf hoorde ik van Marry dat ze hem nog adviezen mee had gegeven: niet te hard van stapel lopen en zo…..Ha ha! Ik laat me er maar niet over uit, maar m’n interesse was in elk geval wel gewekt!
Eenmaal in de trein vallen we allebei in slaap. Vermoeiend hoor … stappen in Zwolle!