Zo sliepen we… in stapelbadjes… heel gezellig!
Ook in Giethoorn werden er vakantiekampen gehouden van de Youth for Christ. Dat leek ons ook wel wat. Gerke, Gerrie, vriendin Lydia en ik gingen dat maar eens uitproberen. Het was wat minder massaal en dat was erg prettig. We brachten die week door in en om de molen en natuurlijk op het Wiede. Het is de plek waar de film Fanfare zich afspeelde.
De dag begon met een stille tijd waarin we in groepjes een stukje uit de bijbel lazen en bespraken. Daarna was het ontbijt en dan gingen we het Wiede op in een boot en ergens tussen het riet zochten we een plek voor… opnieuw bijbelstudie. Het geheel was toch ongedwongen. ’s Middags na het eten gingen we opnieuw het Wiede op, maar nu om te zeilen. Dat was een geweldige ervaring. Je leerde al gauw bij het overstag gaan en het gijpen om je hoofd op tijd in te trekken anders was je hem kwijt. We punterden door de kanalen en ontdekten mooie plekjes. Er was een leuk pannekoekenhuisje aan de overkant! Pa en mama waren gewend om in zo’n vakantie een dagje langs te komen. Dat deden ze nu ook. Diny kwam ook mee en heeft nog een middag meegezeild. Weet je het nog, Dien?
Bij elkaar ben ik drie jaar achter elkaar naar Giethoorn geweest. De tweede keer ging ik op de fiets met Anneke van Zeyts. Anneke is lang mijn vriendin gebleven. We deden alles samen. Na de HBS ging zij de opleiding voor verpleegster volgen. Van onze plannen uit de eerste klas kwam niet veel terecht. D.w.z. we kozen wel het beroep dat we van plan waren, maar samen naar Nw Guinea gaan zat er niet in. Nw Guinea was in handen gekomen van Indonesië en die zaten niet op Nederlanders te wachten. Bovendien kwam ik binnen een half jaar in Hattem Wim tegen en ja….. dan verandert een plannetje heel gauw. Anneke heeft veel gereisd in vakanties en trouwde pas met haar Carel toen ze in de dertig was. Maar wel kregen ze drie dochters.
Met Gerrie had ik ook een plannetje bedacht. We zouden samen in een flatje gaan wonen als we een baan hadden gevonden. Tegen de tijd dat Gerrie de Kweekschool afgerond had…. Ja….ja… diezelfde Wim. Het was zelfs zo dat Gerrie, Roelie en ik naar Ameland zouden in de grote vakantie…. kamperen!Roelie en Gerrie kenden elkaar nog niet, maar dat maakte niets uit. Opnieuw was het Wim die roet in het eten gooide. Die was weer gaan varen na z’n studieverlof en laat die nou net die geplande week terug zijn van de reis. Dan kun je toch niet weg… zeg nou zelf!
We hebben Roelie naar Zwolle gebracht en die ging met die voor haar onbekende nicht van mij kamperen op Ameland. Ze hebben het wel naar de zin gehad, maar elkaar na die tijd volgens mij nooit weer gezien!