Juni is een van de mooiste maanden van het jaar. Vader Hein placht steeds te zeggen:’A’j in mei et onkruud de baas blieft he’j d’r ’t hele jaor gemak van’. Ik moet er in deze tijd steeds aan denken. Gelukkig is zijn idee over onkruid wat anders dan de mijne. Onkruid zijn planten die je niet in je tuin wilt zien. En dat is bij de een wat anders dan bij een ander. Op de wallen bij het kippenhok bloeit nu welig het zevenblad en ik moet zeggen dat ik het daar heel mooi vind staan. Verder heb ik er een haat/ liefde verhouding mee.
Zo midden juni is het de tijd van de zomersnoei. Alle uitgebloeide planten worden gekortwiekt. Ik deed dat vaak met de gewone heggenschaar maar Wim is daar wat rigoureuzer in. Hij pakt de bosmaaier, ik moet toegeven dat het heel wat gemakkelijker gaat. Het verschil tussen ons is dat hij ’s morgens erg fit is en bij mij is dat wat later op de dag, zelfs ’s avonds na 9 uur wanneer het tenminste nog licht is. ‘Schei toch uut, doe dat toch mergenvrog’, zegt hij steeds. Maar ja ik vind dat geknutsel in de tuin juist ’s avonds zo ontspannend. Ach het maakt ook niet uit, we vullen elkaar ook weer aan. Ik hoor de bosmaaier, daar moet ik bij zijn want in het herkennen van de planten die wel of juist niet gesnoeid moeten worden wordt het voor Wim wat lastig. De winterjasmaijn onder het grote raam die ’s winters zo mooi geel bloeit is helemaal uit zijn voegen gegroeid en moet ook maar meteen meegenomen worden. De roos die er naast staat moet er wel weer ongeschonden uit komen.
Ik zie al dat het opruimen van de snoeiafval het meeste werk gaat worden.
