Dan is het Kerst 1945. Nederland is vrij. Ik ben dan 2 jaar en 4 maanden en ik zie als een soort filmpje dat ik in het keukentje op “De Haar” bij mama op schoot zit met m’n handen voor de ogen omdat ik niet goed durf te kijken. Papa vilt een konijn. Ik zie hem met opgerolde mouwen en zo’n vestje met van die puntjes onderaan en z’n haar achterover èn ik hoor zijn stem ( lijkt wat op die van oom Bram). Ik ben heel blij met deze herinnering.
Een paar dagen later rijdt hij met zijn motor achter op een aan de kant op de weg geparkeerde militaire auto zonder verlichting. Een jong stel zit er in. Hij is heel ernstig gewond en wordt naar Zutphen naar het ziekenhuis gebracht. Wanneer hij 9 januari weer wat begint op te knappen zal oom Sjoerd bij hem op het bezoekuur komen met wat paperassen van de zagerij. Die dag wordt in datzelfde ziekenhuis ook André van oom Bram en tante Annie geboren. Oom Bram gaat het Hendrik Jan persoonlijk vertellen: ”Wi’j hebt een jonge zoon”. ”Nou, völle geluk d’r met”, heeft Hendrik Jan hem toegewenst. Als oom Sjoerd op het bezoekuur komt, blijkt papa te zijn overleden aan een longembolie, zo plotseling…… ineens.
Tante Hermien heeft de moeilijke taak om het mama te vertellen. Ze vertelt me later:”Coba zit achter de naaimachine, jij staat tegen haar knie geleund als ik vertel wat voor verschrikkelijks er gebeurd is." De klap komt hard aan. Opa zegt dan: “Dan zal ik wel een vader veur disse kinder wèzen”.
Als papa Hendrik Jan overlijdt is mama zwanger van hun 3e baby. Daar had ze nu helemaal geen zin meer in, kòn er niet blij mee zijn. Tante Hermien wordt vaak door opoe geroepen als afleiding voor mama. Begin juni wordt ons broertje dood geboren. De bevalling verloopt zo moeilijk dat ook de dokter niet denkt dat ze de nacht zal halen. Oom Sjoerd en tante Riek zijn bij haar. Tante Hermien is dan in verwachting van Carin. Wanneer ze er ’s morgens nog is begint opoe’s werk. Later beweert ze altijd dat mama door haar geklutste eitjes met suiker en cognac weer opgeknapt is.
Toch duurt het nog een paar jaar voor mama het leven weer ziet zitten. Tante Hermien wordt er nog vaak bijgehaald om haar wat afleiding te bezorgen. En dat kàn ze!!
Than it is Christmas 1945. The Netherlands are free. I’m 2 years and 4 month old and it’s just like a film when I remember that cosy little kitchen on De Haar. I’m on opoe’s lap and keep my hands before my eyes because I don’t dare to look at. Papa is skinning our rabbit who is hanging on the ceiling. I see him with his rolled sleeves and a vest with two points at the bottem, his hair with the grey stripe and I hear his voice, sounds a bit like uncle Bram. I’m very happy with this memory.
A few days later he has had that accident when he had to go to his sawery in drizzly weather. He drove on a militairy van which was standing at the right side on the road without lights on. A young couple is in it. Hendrik Jan is serious wounded and is brought to the hospital in Zutphen. When on th 9th of Januar it seems he will stay alive Uncle Sjoerd went to the hospital with some paperwork from the sawery. That day André, from Tante Annie and Bram was born in the same hospital. Bram came over to Hendrik Jan to tell him: “We’ve got a son”. “I wish you much luck with him”, he answered.
When oom Sjoerd came to the hospital Hendrik Jan had died suddenly- thrombosis.
Tante Hermien had to tell it to her sister. She told me a couple of years ago:” When I came in you were standing at Coba’s knee, while she was sewing at the sewingmachine. Then I had to tell the dreadful news. That was very hard. Opa said :”So I will be a father for these children”.
At that moment Mama is 3 month pregned from a third baby. She cannot be happy with it now. Tante Hermien is called several times by opoe to be with her sad sister to take her out of herself.
Begin June a baby boy is born- dead- The delivery was too heavy. Oom Sjoerd and tante Riek were with her and stayed over the night. They were anxious Coba would die too. But in the morning she was alive yet and then opoe’s task started. She always said that Coba survived because of her whipped eggs with sugar and cognac.
It will take a few years more before mama really recovered. Tante Hermien is called regularly by opoe to cheer her up and so… she did.