Wat een mooie Kerst moest worden kreeg dit jaar een schaduw door het onverwacht overlijden van onze lieve vriendin Anda. De kerkdienst op eerste Kerstdag was een mooie afleiding en het door Jannie en mij in elkaar gefabriekte liturgische schikking was mooi geworden, een schikking die elke week tijdens de Advent een andere uitstraling had en nu met Kerst mocht stralen. De grote met mos beklede V staat voor Verwachting, de kaars voor het Licht en de met jute omklede vaasjes met bloem voor de herders.
De cantorij zong mooi en was een welkome ondersteuning al misten ze de stem van Wim in het koor maar die deed vanuit zijn rolstoel ook zijn best op zijn favoriete plek achterin de kerk. De rest van de dag brachten we in rust door al moest Storm wel in beweging en daardoor ik vanzelf ook.
