‘Het ergste hebben we gehad’, zei de vader vanmorgen, het zoontje nog op de arm, toen ik hem feliciteerde met de doop van hun kinderen. Ik voegde aan de felicitatie toe: ‘Veel sterkte, maar ook vooral veel genieten!’ Ach…het ergste hebben we gehad….. het is de beleving van jonge ouders die de eerste maanden na de geboorte van een baby hebben overleefd, de periode van huilbaby’s en storingen in de nacht. Voorlopig wordt het de eerste jaren genieten van de spontaniteit die juist jonge kinderen nog hebben. Later… ach later… dat zie je vanzelf. Elke leeftijd heeft zijn ups en downs en om met onze wijze tante Gerritje te spreken: ’Deur ’t ene zie ‘j et andere’.
Er werden twee kinderen gedoopt. De moeder sprak Frans, een prachtige vrouw. Zo te zien kwam ze uit een Afrikaans land. Er werd daardoor ook een deel in het Frans gelezen. Het dochtertje was geheel in het wit, zelfs met witte gazen handschoentjes.
Het was een prachtige kerstviering op deze eerste Kerstdag, de cantorij zong prachtig. En dat was niet het enige. Jorinde kwam op het idee om voor de longpatiëntjes in Afrika, in navolging van Tijn, de nagels te gaan lakken. ‘Wie doet er mee?’, mailde ze naar de leden. Er kwamen meteen positieve reacties binnen. ‘Heb altijd al rode nagels willen hebben’, mailde er een. En zo kwam het dat bijna het hele koor met roodgelakte nagels zong. Wel kwam Wim na afloop naar me toe met: ’Hebben we ook aceton in huis?’ ’Nou nee…, maar je laat dat toch gewoon zitten?’ ‘Hoe lang duurt het dan voordat het er af is’, vroeg hij. ‘O wel een week of zes’. Dat werd hem te gortig en Jorinde verloste hem toen maar van de rode nagels.
Nu gaan we op naar de rest van de Kerstdagen, vanmiddag met Rick en Mark en morgen nog met een groter gezelschap waar we dit keer niets voor hoeven te doen. Ook fijn.
Mooie Kerstdagen allemaal!