Het is intussen al weer Kersttijd. A.s zondag de 3e Adventszondag, op naar de Kerst. Dit jaar gaat het wat aan me voorbij. Ik denk er wel aan maar kom niet in beweging om iets Kerstigs in huis te halen. Ik heb de oude krans die we jarenlang boven de eettafel hadden wel meeverhuisd, maar daar blijft het tot nu toe bij. Wel een paar ieni mini kerstboompjes gescoord. Zelf eentje en Ben en Diny hadden er ook een voor me bij zich toen ze met Johan en Joke bij me waren. En intussen 3 amaryllissen waarvan die van Johan en Joke een unieke oranje kleur heeft net als een clivia, komt prachtig uit.
Maar dinsdagavond vierden we toch met onze Chr. Vrouwengroep Hedera de Kerst in het Dorpshuis ’t Hoefijzer in Zuidbarge. Samen het kerstverhaal gelezen, veel kerstliederen gezongen met Geert Jan aan het orgel, daarna aan de koffie met Kerstbrood. Het kerstverhaal dat ik gevonden had, geschreven door Ina van der Beek, kwam daarna aan de beurt. Het is ooit geplaatst in het blad Eva. Omdat ik niet helemaal zeker was of ik dit zonder tranen kon voorlezen was Aly mijn stand-in voor dit geval. Gelukkig was het niet nodig. Ik hoor van anderen die in deze situatie zijn hetzelfde. De ene keer voel je je sterk en even later kan het zijn dat je zomaar bij een onnozele opmerking of gedachte in tranen bent. Zo gaan we samen de Kersttijd in en daarna de Jaarwisseling. We bleven nog even na met een drankje, kregen een kaars met goede wensen mee en daarna gingen we de donkere regennacht in. Was blij dat ik weer thuis was en Storm op me wachtte en daarna de telefoontjes van Gerhard en Rick.