Opa, hier al op de Bosheuvel.
Nadat de Boskamp verkocht was en tante Dika nog op de Bosheuvel woonde, trokken ome Jan, tante Jantje en opa in het Ei, het ooit gebouwde kippenhok bij het huis waar nooit een kip in gebivakkeerd heeft. De schuur/ meubelmakerij van ome Hendrik werd intussen al verbouwd. Het Ei was ingericht als een vakantieverblijf. Opa vond het prettig dat je zo door de deur meteen in de woonkamer stond, zei hij eens.
Kippenhok, maandag.( Ik denk augustus 1970)
Allemaal nog gezond en goed bij de pinken? Wel hier ook. Jan is tussenbeide als het niet regent met de graanloods, nee met de stroloods aan het bouwen, want het dorsen zal wel op het land gebeuren. Het ambachtsvolk is weg en heeft de betonmolen meegenomen. Straks is het bouwvakantie. Doe er eens wat aan. Ik geloof eigenlijk hoe meer ze verdienen hoe luier en brutaler ze worden.
Meneer Troost had er een achter de schrijfmachine zitten, ƒ10 per uur. En Cor Jekel vertelde mij verleden week er waren daar al die ƒ15 per uur moesten betalen, en je doet aan de hele situatie niks, geen bliksem.
De van Drimmelens hebben een jonge….( = onleesbaar) meegenomen en de andere zit in ’t Joppe, meen ik, bij de dochter van Meneer Troost, Loes heet ze en zal binnenkort wel in tweeën vallen. Een gezond ongemak overigens.
Gisteravond kwamen Gijs en Mies nog. Alles ook wel o.k., maar eenzaam, de jongens in Mokum.. Nu ja, zo gaat het bij Hendrik en Dika ook. Eefje zit in Meppel. Ik denk, we zitten tot midden augustus nog wel in het kippenhok en wat dat aangaat, het is er best uit te houden, maar is niet wat je noemt.
Kom ik stop maar en tot kijk. Dat briefje in de brief vind je wel, deze maand trouwt er geen kleinkind, dus.
Vriendengroet, vader
Nou nog iets. Joh. Winkler die in de Lochemse krant het kerknieuws verzorgt schreef zaterdag, iemand had gezegd… hij wist nu bij ondervinding dat – God – bestaat. En ik heb niet alleen de ondervinding dat Hij niet alleen bestaat maar om ons heen is als de dampkring- lucht en ons daarom naderbij is dan iets anders. En als je Hem de vrije hand geeft, ook antwoordt. Maar dan moet je Hem niet voor de voeten lopen met je gejank: och meneer laat nou dat nare niet over mij moeten komen.
Ik tenminste heb twee maal in de put gezeten en toen ik zo ver was dat ik eerlijk kon zeggen: Als het Uw wil is dat ik dat moet ondergaan, dan wil ik het ook. En beide keren werd ik ineens van alle zorg en narigheid bevrijd.
Maar ik geloof dat je het menen moet. Als je een geheim achterdeurtje open laat en bij jezelf denkt: nu zal God mij wel bewaren voor dat nare waarvoor ik bang ben dan, gebeurt er niks. “Hij wil alles alleen doen”, zei Boschma eens.
Ja… dat moest er nog bij.