Hetty Site

Kleinkinderen

We zien de kleinkinderen niet meer zo vaak, maar de band die we samen hebben blijft voor altijd. Die hebben we opgebouwd tijdens hun jonge jaren toen ze regelmatig bij ons over de vloer kwamen. Veel spelletjes gespeeld en elke vakantie gingen we op stap. Zo ging Robin ook eens mee naar de camping. Het was in dezelfde tijd toen Ben een nieuwe heup had gekregen in het Isala.

2009- Een herinnering:
‘Oma, hebben jullie een schaakspel?’ Daar zal je het hebben, nu val ik door de mand. Ik kan nl niet schaken. Ooit heb ik een poging gedaan toen onze jongens nog op de lagere schoolleeftijd waren. Dat werd een mislukking, ook omdat Gerhard er al snel een kei in bleek te zijn. Die schaakte er wat af. Van Cyril onze buurjongen in Hengelo leerde hij de kneepjes van het vak. Op school won hij alles en met de schaakgroep van de Marnixschool kwam hij in Hengelo goed voor de dag. Vriend Ipe heeft hij eens een weekend lang zitten tergen met dit spel, want Ipe gaf dat maar zo niet op.
Nu wil Robin dus graag schaken. Ook hij speelt het wel met buurjongen Yoeri. Ik heb begrepen dat hem dat eveneens goed af gaat.
Vanmiddag werd er dus een schaakbord gekocht en daarna, zelfs tijdens de pizza, zaten Wim en Robin al in een spel verdiept. Dit laat ik met liefde aan Wim over.
Zonet hebben we gezellig met wat drinken en een bakje chips naar de dvd van Een brief voor de Koning zitten kijken, ook al een favoriet boek van Gerhard vroeger.
En verder deze week? We gaan nog naar de boerderij. Johan leg de overal maar klaar!

Het is net of je weer thuiskomt wanneer we op De Boomgaard aan rijden. Die voortent was nog even een karwei, maar met die handige kleinzoon van ons scheelde het weer. Hij was op tijd voor het melken en ligt net in bed na me verslagen te hebben met kaarten. De beide honden liggen bij hem in de voortent en de wekker staat ingesteld op half 7.
Er staan hier een heel stel tentjes van een groep van de Scouting die het Pieterpad lopen. Morgen lopen ze opnieuw 27 km. Het Pieterpad loopt hier vlak langs. Je kunt zo bij het Praothuus even bijkomen als het ware.
Wij doen dat hier, al is het maar voor even.
Morgenvroeg staat Robin weer in de bekende rode overal in de melkput. Hij geniet!
Er is hier heel wat te beleven voor Robin. Eerst gaat hij hand- en spandiensten verrichten in de melkstal. Dan gauw eten en even later komt de vrachtauto met de beide kooien voor het bekappen er aan en haast hij zich weer naar de stal. Het is nog een hele klus om de koeien in de kooien te krijgen. Als ze er een keer inzitten gaat alles bijna automatisch. Het bekappen gaat met een soort slijpmachine en dan hoeft er alleen nog ontsmet te worden. Robin mag helpen om ze aan de buitenkant een halster van touw om te doen als ze eenmaal vastgezet zijn. Hij glimt van trots. Intussen ga ik naar tante Jo om de fotoboeken om te ruilen. Morgen kan ik weer aan het kopieren met de foto’s die me aanspreken.
Natuurlijk vanmiddag even naar Diny en nu zit ik even bij Wim die zich vermaakt bij de Tour de France in de recreatieruimte. Robin? O die maait het gras. Wat zal die slapen vannacht.
“Misschien komen we morgen op de terugweg even bij jullie aan”, zei Wim gisteren toen hij zijn broer Ben aan de telefoon sprak. “Denk je dat je thuis bent”? Grapjurk!