‘Mijn leven bestaat uit afscheid nemen’, zei Tonny ooit nadat ze samen met Henry Gera met haar Fred hadden uitgezwaaid toen deze naar Canada emigreerden. Haar eigen ouders woonden en werkten in Perzie toen ze opgroeide en na elke vakantie daar vertrok ze weer naar haar gelukkig wel gezellige pleeggezin om op een Nederlandse school haar opleiding voort te zetten. Altijd weer afscheid. Haar zus Arjan trouwde met Bill, een Schot en woonde ook al niet naast de deur.
Maar vandaag, op haar 75e verjaardag was Gera over uit Canada en Arjan en Bill vanuit Schotland. We vierden dit samen in Hattem op een bijzondere gelegenheid: Zoethout. Hier werken mensen met een handicap in een restaurantje en worden er veel leuke, vaak zelfgemaakte, producten verkocht.
Heerlijk om als jarige zo rustig kunt genieten zonder te moeten zorgen voor je gasten. De koffie met gebak was heerlijk en de lunch was goed verzorgd. We gingen nog even mee naar het huis waar Henry en Tonny toch een hele tijd gewoond hebben. Zo konden we nog in kleinere kring bijpraten. Want Gera had zelf Arjan en Bill ook na de bruiloft van Arend en Amakka 10 jaar geleden nog niet terug gezien. Nu kunnen ze de tijd weer even inhalen want Gera blijft nog een weekje en ook Arjan en Bill trekken nog wat extra dagen uit.
Wat mooi om elkaar weer te zien en te spreken. Toen wij Arjan en Bill indertijd op Mull ontmoet hebben waren hun kinderen nog 10 en 12. Nu zijn die allang volwassen en hebben al grote kinderen.
Terwijl we naar de auto terug liepen klonk het: ‘He familie van der Kolk, ik dacht jullie al te zien vanmorgen’. Nita sprong van haar fiets om ook even gedag te zeggen. Ooit zat ze als 7 jarige bij mij in de klas en zag mij indertijd uit het raam hangen als Wim wegging of terugkwam van een reis. En net als met Hannie en Alie hebben we de laatste jaren regelmatig contact. Hoe leuk is dat!
