Ze hingen er al een hele tijd, de strengen gesponnen schapenwol. Ze wachtten op verwerking. Ria en ik hebben op maandagmiddag heel wat afgesponnen. Maar nu vonden we dat er wel wat kleur bij mocht. Ik had al zakken met uienschillen klaarstaan om de wol mee te verven en een paar weken geleden hebben we meekrap gescoord om weer een ander kleurtje te krijgen. Met uienschillen krijg je de kleur geel en als je na het eerste verfbad een andere streng wol er in legt wordt die wat lichter van kleur.
Met meekrap wordt het een mooie kleur oranje en zalm, ook mooi. Er is nog veel meer in de natuur waar je mee kunt verven. Ik moet eigenlijk nog eens brandnetels proberen. Dat heb ik hier gauw bij elkaar gespaard, allemaal uit eigen tuin. Of notenbladeren, maar daar moet het eerst herfst voor worden. Dan moet ik natuurlijk niet zo doen als ooit met de notenbladeren die Johan en Joke voor me meebrachten, lang geleden toen we nog als compleet gezin in Hengelo woonden. Die bladeren liet ik eerst drogen… in de open oven. Moest kunnen, dacht ik toen. Maar meteen schoot de vlam er in. Op mijn hysterisch gillen was het Gerhard die heel nuchter de ovendeur sloot en het gas uitdraaide. Heb het nooit meer geprobeerd. Nu hebben we zelf een walnotenboom en kan ik het nog eens proberen, maar dan met vers blad.
