Een kunst- en cultuurmarkt in Wooncentrum de Holdert? Dat leek ons wel wat. Zo gingen Jantje en ik op pad gistermiddag. Wim bracht me met m’n hele handeltje aan kleiner schilderijen en de kinderboekjes naar het restaurant van de Holdert waar voor ons ruimte was gereserveerd. Ook Jantjes schoonzus Gerda was van de partij. Haar man had een ingenieus systeem bedacht om al haar aquarellen goed zichtbaar te laten zijn, platen MDF met spijkertjes om de lijsten in op te hangen. Het was beestenweer. Behalve de bewoners en vrijwilligers heb ik niet veel vanuit Emmen zien binnenkomen. Maar… Jantje en ik hadden afgesproken:’Wi’j maakt ‘r een gezellige middag van’. Zo kwam er heel wat langs mijn ‘beestenboel’ schuifelen, veel rollatorverkeer. “Och wat had ik graag nog een hundjen ehad’, zei een oudere dame bij het zien van het schilderij van Storm. ‘Die van mien is dood egaon en mien dochter wol niet dat ik nog een niejen nam’. Ze had er de tranen van in de ogen. Jantjes vader, nu al dik in de 90 woont hier ook en kwam even buurten. Hij wilde me wel een mop vertellen. En dat ging hem goed af. ‘Mo’j in huus deur vertellen’, zei hij nog. Wil je hem horen?
Er kwam een dikke Gröninger boer bij de tandarts en vroeg hem of hij twee kiezen wilde trekken zonder verdoving. Die tandarts keek raar op, maar toen die man het serieus nog eens herhaalde zei hij: ’Nou vooruit dan maar. Ga maar in de stoel zitten. ’Nee, wacht effen’, zei de man, ’mien vrouw zit nog in de wachtkamer.’
