“Wa’s dàt noe weer… gien water?” We zijn net aangekomen in Keswick opnieuw op een campsite van de Camping- and Caravanning club, die zich ook wel noemt: The friendly campsite. En dat mag gezegd worden. We zijn zowel in Moffat als hier op handen gedragen. Op de fiets wordt je naar je plek gebracht en vanmorgen hielpen ze ons met een trekkertje van de plaats af. Eigenlijk was er hier geen plek meer… fully booked, maar omdat wij een betrekkelijk kleine caravan hebben mochten we kijken of we op het erg natte gras wilden staan. Wij wel, want we hebben goede herinneringen aan Keswick, de camping aan het meer en lopend kun je de stad in.
Maar we horen nu wel de pomp z’n best doen maar nee geen drup komt er uit. Wim ontdekt dat er een slangetje vlakbij de pomp doormidden is. Het is niet te repareren al blijft Wim puzzelen. En wanneer hij op z’n jongste broer lijkt, puzzelt hij vannacht nog door.. Nu staat de gieter gevuld klaar… ach we redden ons al gauw.
Hier begon onze liefde voor Groot Brittannië in 1988 toen we op aanraden van Tom Woodgate de oversteek naar dit mooie land maakten. En elke keer als we terugkwamen bezochten we altijd deze mooie streek, waar Tom opgroeide. De laatste keer hier stonden we op deze camping helemaal aan het meer, het Derwentwater. Schitterend!
