‘Altijd dat roze? Wat hebben die meisjes toch altijd met roze?’ Wim vindt het maar niks. Het klopt wel aardig dat veel vooral jonge meisjes gek op roze zijn. Ach… we kennen het allemaal blauw voor een jongetje en roze voor een meisje. Eva had dat ook, maar haar smaak veranderde toen ze een jaar of 7 was. Toen werd het olijfgroen. Stond haar ook mooi. Robin was er toen niet zo mee bezig, herinner ik me. En toen onze eigen jongens klein waren net zo. Het moest vooral gemakkelijk zitten Later beklaagde vooral Mark zich er over dat hij aan moest doen wat ik voor hem breide. Een bruin vest van eigen gesponnen bruine schapenwol met ingebreide witte schaapjes. Je zult zo’n moeder hebben!
Nee, roze kwam in ons huis weinig voor. Maar vandaag kwam Wim ineens thuis met iets in roze. Kijk maar. Het was lang niet gebeurd maar nu was er een goede reden voor. Vandaag zijn we precies 58 jaar getrouwd. Nog twee jaar te gaan en de burgemeester komt op bezoek!
Maar waarom roze? Wim gaat er van uit dat alle meisjes van roze houden en verraste me met dit mooie boeket. En ik? Ik vind het prachtig! Lief ook!