Het klooster van la Verne.
Dit was de dag van het achterland. Dick reed ons met gezwinde spoed langs afgronden en ravijnen.We gingen nl. een zeer afgelegen klooster bezoeken: Het Karthuizer klooster van la Verne. Het waren met recht kluizenaars. Nu is het klooster helemaal gerestaureerd en hebben we gezien hoe er nu nog geleefd wordt. Echt de moeite waard.
Dan staat het leuke en originele dorpje Collobrières op het programma. Het ziet er inderdaad nog middeleeuws uit. Het is hier de streek van de kastanjes. Iemand die kastanjes kweekt noemen ze hier een castaneiculteur. Natuurlijk nemen we een pot kastanjecrème mee. We eten een lekkere omelet mèt natuurlijk een fles rosé. Al met al was het een heel eind, maar we hebben dan ook een heel stuk van de Provence hier in het zuiden gezien. Anda vindt de stukken achterland met de wijngaarden geweldig, maar ik hou meer van de plaatsen waar we kuddes schapen zien lopen.
Wims klachten met z’n armen waren eerst minder geworden, maar nu steekt het weer de kop op. Ik smeer hem twee keer per dag in met spierolie en dat doet Dick en Anda denken aan de verkopertjes van de Tiger Balm in Hong Kong. Het is in elk geval door het hele huis te ruiken.
En straks…. gaan we aan de barbecue…. ook nooit weg toch?