‘Doe maor lekker roeg’. Als ik dit woord hoor zie ik mevrouw Jalving voor me die net als ik onder handen werd genomen bij de kapper. De kapster had haar gevraagd hoe ze het haar wilde hebben. En dit was dus haar antwoord: ’Doe maor lekker roeg’. Spreekt mij ook aan zowel het woord als het kapsel, gewoon wat speels.
Vanmorgen las ik zoals elke ochtend het stukje van Herman Sandman. Daar begin ik zoals meestal mijn ontbijt mee. Heb dan al het voederen van de dieren gehad, mezelf toonbaar gemaakt, in de keuken onze kwark met vruchten klaar gemaakt en thee gezet. Dan komt Herman Sandman als een soort beloning. Dit keer had hij het over zijn favoriete vakantie plekje in het voorjaar, een huisje in Denemarken aan een meertje om bij te komen met vrouw en jongens. Een beetje bootje varen, vissen en ja… als hij een beetje roeg wil doen, springt hij er ook nog in.
Tja… toen kwam vrouw Jalving me weer voor de geest Ze had het haar ook altijd lekker roeg. Mooi mens! Zo neem je overal iets van mee.
Zo antwoordde ik iemand die me ergens voor bedankte met:’Daor zö’j ’t veur hebben’. Ik wist niet eens dat ik iets bijzonders zei. Mark wees me er op. ‘Dat zeg je vaak, hoe kom je daar aan? ‘ Ik moest even nadenken. Toen wist ik het. Opa Bijenhof zei het vaak. Toch iets meegekregen. Klinkt toch ook speelser dan: ’Geen dank’.
