Wat dat toch is met honden? Gisteravond lag Tessa de hele avond aan Geesjes voeten en als je iets zei van:”Tessa, ga maar in je mandje”, liep ze richting mand om dan sneaky naar Jans te gaan om aan zijn voeten te gaan liggen. Er was niets meer om aan te dragen, alle ballen zijn weg… in de sneeuw ergens denk ik.
Het hele weekend daarvoor was Tessa in de ban van Agnes en week niet van haar zijde. “Lekker warm aan mijn voeten”, zei Agnes dan wanneer Tessa er weer lag en honderdduizend keer kwam ze aanlopen met dat laatste balletje om haar uit te dagen die weg te gooien zodat ze weer wat te doen had. Wij doen dat allang niet meer en dat weet ze.
De hele familie kwam Agnes ophalen: vader, moeder Kamila èn Pjotr. Pjotr rustte niet voor hij een ijspegel van het dak mocht hebben. Maar toen hij die met z’n blote handen aanpakte…huh was het even schrikken en legden we die maar neer om later mee te nemen.
Het bleek een heel ontspannen weekend te zijn en we zien uit naar de volgende keer. We hebben al afgesproken om een ècht schilderijtje te gaan maken met echte verf.
