Het is altijd een gezellig halfuurtje na het aquajoggen in het Aquarena zwembad. Dan is er bij de koffie tijd voor lief en leed en komen er verhalen boven water…. uit het leven gegrepen. Eén van ons is een echte Brabantse en dat kun je horen. Ze vertelt met verve over de oude boerderij van haar opa en oma waar twee ongetrouwde ooms bleven wonen na de dood van hun ouders. Toen die dan uiteindelijk besloten om naar het bejaardenhuis te vertrekken kreeg iedereen die langs kwam iets uit hun huis mee en dat waren vaak mooie antieke dingen.
De oude kandelaars die zij graag had gehad waren al verdwenen maar ze hadden nog een oude groen uitgeslagen koperen ketel voor haar… zonder deksel.. dat wel. Wij zeiden al: ’Ga er mee naar Tussen kunst en Kitsch, dan zullen ze wel zeggen: Als u nou dat dekseltje er nog bij had gehad was zo’n oude ketel misschien wel 1500 euro waard.’
Ik kon het niet laten en vertelde over de verdeling van opa Bijenhofs nalatenschap die voornamelijk bestond uit een oud kabinet waar toen even over gediscussieerd moest worden. Ze kwamen niet weer bij.
‘Wat is dat toch voor taal die jij spreekt, je bent niet van hier, dat hoor ik wel’, zei een van mijn mede-zwemsters. Want natuurlijk bootste ik de Achterhoekse klanken van mijn ooms en tantes na zoals mijn moeder die indertijd imiteerde.
In Emmen woont nu veel import, vanuit het hele land kwamen ze deze kant op, meestal vanwege werk en dan was er steeds een huis beschikbaar. Al spreken we allemaal dezelfde taal, soms gaan we in ons enthousiasme over op onze moedertaal. De werkgelegenheid is nu niet meer wat het geweest is, maar er zijn wel huizen en er wordt nog steeds bijgebouwd.
