Ik heb weer eens een begin gemaakt aan het opruimen en uitdunnen in hoeken en gaten van de benedenverdieping. Zo langzamerhand krijg ik het gevoel dat de boel aan het dichtslibben is nu we al een jaar beneden bivakkeren. Het eind is in zicht. Na woensdag en het bezoek aan de orthopeed gaan we weer voorgoed boven slapen.
Mijn hulp had al een beginnetje gemaakt maar zij kan natuurlijk niks weggooien. Dat gaf mij de energie om er even flink tegenaan te gaan. Ik wist niet dat we zoveel boeken hadden, maar hoe moeilijk is het om iets weg te doen. Toch is het gelukt om het een en ander af te voeren naar de Kringloop en ik wens de nieuwe kopers dat ze net zoveel plezier aan het lezen van deze boeken hebben als ik.
Maar behalve boeken kwam ik van alles tegen, alles met bepaalde herinneringen. Het werd een middag met behalve weggooien ook foto’s kijken. We hebben geen verjaardagen van ouders of ooms en tantes meer die we vieren maar wel de mooie of speciale herinneringen die we aan ze hebben.
Natuurlijk kwam ik veel foto’s tegen van ons eigen gezin in vrolijker tijden. Met een lach en een traan sorteerde ik het een en ander.
Nu is er een voorwerp dat ik onmogelijk weg kan doen. Dat is het allereerste werkstukje dat Mark meebracht van zijn timmerclubje in Hengelo. Behalve deze houten dobbelsteen hebben we ook jarenlang plezier gehad van een houten krukje dat ik lang in de schapenstal gebruikt heb om even een tijdje naar de schapen en hun lammeren te genieten als ze ’s avonds wat extra hooi kregen voor de nacht. Zo heeft Mark zijn laatste zomer nog heel wat gerepareerd hier aan het Schoolpad en uiteindelijk nog op mijn verzoek een nieuwe kruk gemaakt van een paar berkenstammen met een mooi afgewerkte zitting. Gerhard en Rick hebben niet zoveel met hout, andere interesses. Zou Mark dat van zijn opa Hendrik Jan hebben?
