Hetty Site

Loedertje

Ons Loedertje is niet meer, tenminste dat denk ik. Of nee… ik weet het eigenlijk wel zeker.
Ze verzwakte de laatste tijd. Ik weet niet eens hoe oud ze is, minstens 18 jaar intussen. Ze is al blind geworden aan één oog en werd de laatste tijd bijzonder kieskeurig wat betreft eten. D.w.z. ze eiste vooral vlees uit een kuipje, de brokjes at ze met lange tanden. Maar o wee als ik even de plank met onze lunch op het aanrecht liet staan, was ze sneller dan ik en lag het brood met ham al op de grond. Ham weg natuurlijk. Het was echt maar 10 seconden dat ik wat anders wegzette.
‘Eigen schuld’, zegt Wim dan.
Ons Loedertje was onze buitenkat toen moeder Suze nog leefde. Ze ving geregeld jonge vogeltjes en haalde zelfs goudvissen uit de vijver.
Sinds 3 jaar is ze ook graag binnen, niet om te knuffelen maar vanwege haar lievelingsplekjes in huis om slaapjes te doen, naast de computer, op de kranten die nog weggebracht moesten worden, onder Wims stoel op het lekker warme vloerkleed. Omdat ze begon te verzwakken lieten we haar ’s nachts ook een paar keer binnen. Dan werd ze lastig en mauwde net zo lang tot ik op blote voeten in de vroege morgen de deur voor haar open deed. Het handigst vond ze het als ik het raam van mijn slaapkamertje beneden een eindje open liet ’s nachts, dan kon ze zelf in en uit. Maar nu we weer boven slapen was dat geen goed idee meer. Ze was niet meer helemaal zindelijk en dan ben je snel om haar naar buiten te laten gaan.
Zaterdagavond liet ik haar voor het laatst naar buiten. Ik weet nog dat ik dacht: wat een slap lijfje heeft ze toch gekregen. Het was altijd een stevige grote poes.
Dit keer zat ze de volgende morgen niet meer te wachten tot de deur open ging om haar kuipje vlees
naar binnen te werken, de morgen er op niet en ook nu nog niet. Ik heb alle verstopplekjes in de schuur en onder de kapschuur nagekeken. Geen Loedertje meer. Als ze hun einde voelen naderen verstoppen ze zich vaak. Toch heb ik geen rust voor ik haar gevonden heb en haar een plekje kan geven naast de andere dieren die we een plaatsje in de tuin hebben gegeven.