Mantelzorg…

Wim begint al aardig handig te worden in het zich verplaatsen met de rolstoel met een hand en een been tot zijn beschikking. Hij redt zich wonderbaarlijk. Wel jammer dat zijn ruimte zo beperkt is in huis. Gelukkig heeft hij op dit moment al geen pijn meer. Dat zal wel komen als hij zich weer bewegen gaat als de fysiotherapeut maandag aan het werk gaat. De eerste afspraak staat al. Nu geniet hij van alle aandacht. Hij krijgt veel telefoontjes en de krant spelt hij van voor naar achter. Mijn functie als verpleegster is meer het opruimen en klaarleggen. Ik hou hem wel bezig.
Nu gaan we kijken wat er nog gebeuren moet om de komende weken zo comfortabel door te komen. Er moet in elk geval nog een extra beugel op het toilet komen zodat hij gemakkelijker overeind komt. Morgen gaan we voor het eerst de douche proberen. Het badplankje, een soort zitje, zit al op de plek, het waterdichte beenomhulsel is er nog van een vorig enkelletsel. Er moet nog een extra plank gezocht worden voor zijn been en dan… Moet lukken, toch?
Straks ga ik op pad voor de extra beugel en om de voorraad foerage weer op peil te brengen.
Tja… ik begin me al een echte mantelzorger te voelen.