Gisteren hebben we hat laatste gedaan voor Mark wat we konden doen. Samen met Gerhard, Judith, Rick en Robin hebben we de as van Mark op een mooie plek uitgestrooid. Er is een plek in het bos waar we altijd even stil blijven staan er gaat een soort rust van uit. Ik liep er ook wel samen met Mark. Hij kende de plek waar ik graag kwam. Het is nu wel een beetje dubbel omdat verderop het ook een plaats is met mindere herinneringen. Toch is het dit geworden. Terwijl we één voor één in stilte een deel van de as uitstrooiden floot er een kleine vogel: Twieet twieet. Heel mooi! Ik wil nog uitzoeken welke het is. Op deze rustplek heb ik daarna een paar bolletjes van een boshyacint geplant. Zo zal er misschien over veel jaren een veldje met die mooie kleine blauwe boshyacintjes staan.
Samen met Judith en de jongens hebben we nog eens de kaarten bekeken die we allemaal kregen. We lazen de afzenders en legden uit: die hoort bij de kerk, deze bij de voetbal, die bij Valerius, bij Passage, bij onze zwemgroep, dat zijn vrienden van Ben en Diny, zussen van Anneke, buren uit Linde, enz.. Ik las nog het gedichtje van Annie M.G.Smidt op een van de vele kaarten. Ze had de foto van Mark en Queeny er bij gedaan, vond ze zo bijzonder, vertelde ze.
Zonder jou- Mark van der Kolk
De wereld is wonderlijk leeg zonder jou
Er staat maar zo weinig meer in.
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw
Waarom? Wat heeft het voor zin?
De merel zit zachtjes te zingen in ’t groen,
Voor mij hoeft ie heus zo zijn best niet te doen.
De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou:
Leeg zonder jou…