Misschien heb ik het al gemeld: Mark paste zich snel aan in deze nieuwe omgeving in Emmen in 1983. Hij kreeg snel vrienden waarvan Albert Kamphuis de belangrijkste was. Zo ging Albert ook eens mee op vakantie naar Het Öztal in Oostenrijk. Gerhard had dat jaar afgehaakt, die ging naar een zeilkamp als ik het me goed herinner. Albert kreeg een hele schaal ‘flappen’ (pannenkoeken met rozijnen) mee die we al reizend verorberden. Op de heenreis overnachtten we aan de Bodensee in een pension en bezochten het eiland Mainau. Maar ons doel was Längenfeld. Mark en Albert kampeerden zelfstandig op onze camping in een tentje een eindje bij ons vandaan. Zo hadden ze toch het idee dat ze eigen baas waren. Wij zaten met Rick in een gehuurde caravan net als Klaas en Sanny die dat jaar voor het eerst zonder kinderen gingen. ’s Morgens zag je de beide kampeerders voorbij lopen met broodjes, chips en een grote fles cola. En als wij ons avondeten op hadden kwamen ze bij ons en bij Klaas en Sanny langs voor de restjes. Het ging er graag in. Ze waren beiden gesteld op schone kleren en er werd zelfs gewassen. Die was hingen ze aan een lijntje tussen de tent en een boom. Ach… ik zie die witte en gele truien nog hangen, wat slepend over de grond na een regenbuitje. Wel hebben we overdag alle tochten samen gemaakt. Beiden waren goede lopers, ik wat minder. Maar er werd altijd op me gewacht. Dat wel…
