foto: december 2016 Frank en Daan.
Intussen zijn we allang weer thuis. De ene kip van Anja die zielig zat te doen toen we vertrokken zat nog steeds wat ziekjes voor zich uit te kijken en vanmorgen lag hij dood. Gaat snel bij kippen. Als ze eenmaal ziek zijn is het gauw gebeurd. We hebben er gelukkig nog genoeg. Maar geen ei te vinden de laatste tijd. We moeten maar eens op het gekakel afgaan. Tot nu toe geen succes. We wachten maar tot de hennetjes van Rob eitjes gaan leggen.
Gistermorgen bracht Anja met de jongens een verrassingsbezoekje. Wim had met de app. al gemeld dat we weer thuis waren. Daan en Tim hadden beiden een mooi rapport bij zich. Daan was goed vooruit gegaan en had een lief briefje bij zich voor ons. Hij had het zorgvuldig dicht geplakt met plakbandjes want er zat een prachtig rood gekleurd hart in. Kinderen kunnen vaak zo spontaan zijn.
Daan schreef:
‘Hetty en Wim, jullie zijn de liefste buren ter wereld. Jullie staan altijd voor ons klaar.’
Ach dat is helemaal wederzijds. Alle, Anja en de jongens zijn al jaren juist een grote steun voor ons op alle gebied. En Daan eindigt met:
‘En daarom maak ik dit voor jullie. Jullie zijn de liefste van de wereld’.
’t Is maar dat je het weet.