Meisjes…

‘Was dat nou hetzelfde meisje als die ons net bediende?’ Wim keek die middag aandachtig naar een dienstertje die aan de andere kant van het terras liep te bedienen. Ik wist het even niet. Het lijkt wel of tegenwoordig alle meisjes van een jaar of 16 lang blond haar hebben hier in Drenthe. Heel anders dan toen ik jong was. De meesten hadden kort haar en degene die het lang hadden droegen een paardenstaart of hadden het opgestoken. Maar een ding is hetzelfde gebleven.
Wim en ik fietsten eens achter een paar jonge meisjes toen we vanaf het zwembad naar huis fietsten, toen nog het oude Aquarena. Ze hadden een serieus gesprek: Hoe pak je het aan als je een jongen echt wel leuk vindt. Het linker meisje draaide zich half op de fiets om en keek haar vriendin diep in de ogen: ‘Als je oogcontact hebt moet je zo doen’ en ze keek haar indringend maar enigszins verleidelijk aan. ‘En niet zo’, voegde ze er aan toe terwijl ze verlegen van haar af en naar de grond keek.
Meteen schoot het me in de gedachten hoe ik als 13 jarige, nog amper puber, met een vriendin op zondagavond naar Vorden fietste. Het was me niet duidelijk waarom ze dat wilde. We hadden de middag al gezellig samen doorgebracht bij haar thuis, op hun boerderij en nu wilde ze beslist naar het dorp. We stopten bij slagerij Krijt en hingen daar wat voor de etalageruit. Het duurde maar even of er kwamen een paar opgeschoten jongens aan die met veel bravoure iets tegen ons riepen. Ik keek geschokt de etalage in. Zij niet. Toen de jongens vertrokken kreeg ik les, net als het meisje deze week. ‘Ie mot ze wel ankieken natuurlijk.’ Nou ik zou niet weten waarom ik zulke schreeuwers mos ankieken. Ik vond het maar niks en verdween naar huis. Ik weet niet meer of we samen gingen. Ik denk haast wel. Op zondagavond het dorp in? Ik was er nog niet aan toe. Ze heeft me nooit meer meegevraagd en ik ben ook later nooit meer op zondagavond naar het dorp geweest.