Het zijn dagen van herdenken. Afgelopen week werd er veel te vroeg afscheid genomen van een zoon van ons vroegere buurmeisje. Vandaag is de afscheidsdienst van nichtje Dinie Voortman, die een vol leven heeft geleefd. Wij zijn dan niet lijfelijk aanwezig maar leven wel mee met haar drie dochters, een stoet kleinkinderen en familie.
Gisteren was het Goede Vrijdag. In de Schepershof was een viering, heel ingetogen. Op de pc kon ik even meekijken. En dan de Passion! Die bekeken we vanmorgen pas, een Passion zoals die in deze tijd zou kunnen gebeuren. Jongelui, allemaal met een reden om mee te lopen. De verteller, Ruud de Wild deed het prima, al hakkelde hij af en toe iets, maar dat geeft juist weer dat ook een verteller een gewoon mens is. En door deze Passion die al meerdere keren uitgevoerd is kan iedereen het gebeuren van het lijden van Jezus meebeleven.
En dan het feest rondom het promoveren van FC Emmen die volgend jaar in de Eredivisie mag meedoen. Het zat daar in Dordrecht op de tribunes rood gekleurd van de FC Emmen fans. Ik zag na afloop dansende, vierende jongelui en iets minder jonge lui ook. Er werd wat af geknuffeld door de mannen. En dan zie ik gewoon hoe Mark ook mee zou vieren, als niet…
Tja, verdriet, meeleven en blij mogen zijn…, het ligt soms dicht bij elkaar.
