Diny en Gerrie met Rijvereniging [i]De Graafschap [/i]op pad.
foto: Henk Braakhekke

Diny and neighbour girl Gerrie at the time they both were members of Country Riding club [i]The Graafschap. [/i]

Yesterday evening we met a former neighbour of the Boskamp.
He’s got a lot of pictures from those old days. Henk Braakhekke is a professional photographer, retired now. He showed a letter from Herman and had some pictures from Herman and Nettie’s visit to Holland. We had a wonderful evening with a lot of memories.

Soms ontmoet je mensen die je lang niet gezien hebt. Gisteravond kwamen we bij een oud- buurjongen van opa en opoe Eggink, die weer getrouwd is met een buurmeisje van ons in de tijd dat ik op De Boomgaard woonde. Je snapt dat er heel wat herinneringen opgehaald werden. Wat me nu nog trekt in de Achterhoek, vroeg Gerrie. Nou… gewoon een gevoel van thuiskomen is het, kon ik antwoorden. En natuurlijk om mijn familie weer terug te zien. Samen dronken we koffie in de blokhut en even later gingen we met Henk naar zijn domein. Als professioneel fotograaf heeft hij er een computers en scanners staan waar je u tegen zegt. We kregen allerlei uitleg, maar ook liet hij ons foto’s zien die me wel heel bekend voorkwamen. Overal werd Henk Braakhekke bij gevraagd. Hij maakte ook pasfoto’s voor de hele familie. Het leuke was dat bij de pasfoto’s van bv de fam. Koning hij de originele grote foto’s nog had waarbij dan de varkens nog op de achtergrond liepen. Wat een schat aan geschiedenis en herinneringen. We kregen een cd-rom mee met heel wat foto’s die ik nooit gezien had, veel Wildenborch, maar ook de Rijvereniging waar Gerrie en Diny beiden lid van waren.

18-9-09
We gaan vandaag naar boven en bekijken het Rijndal vanuit de hoogte bij het stadsdeel Werlau. Even later gaat onze tour verder en we belanden in Emmelshausen waar onze vaste supermarkt is. Hetty”…”, roept Wim ineens, “ kiek daor es”. Het casino op de hoek heeft ook de mogelijkheid van internet. De laptop had ik voor alle zekerheid meegenomen en hier kan ik toch wat invoeren op de site. Jammer genoeg kan ik de laptop zelf niet gebruiken. Dan had ik alles van de hele reis in een kwartier met foto’s en al in kunnen voeren. Ik blijf dus even onder de pannen met het intypen. Het is in elk geval een teken van leven voor jullie.
We besluiten met een bezoek aan onze Italiaan die verrukkelijke koffie, maar ook ijs serveert. Tijdens deze ritten hier zit Rick pontificaal voorin. Het is 23 jaar geleden dat hij hier voor het laatst was. We ontdekken een nieuwe plek boven Urbar: De Loreleyblick. Zo’n mooie plek! Het wordt zelfs onderhouden door Unesco als één van de te koesteren plaatsen van ons Werelderfgoed. We krijgen een uniek uitzicht op de Rijn met de Loreley aan de overkant. Meer dan een uur blijven we er zitten en er worden heel wat plaatjes geschoten. We hebben ook goed zicht op de overvolle camping beneden: Loreleyblick. We zien de een na de ander aankomen en meteen weer vertrekken: geen enkel plekje meer.
Heel voldaan gaat Rick weer mee naar de camping. Hij is nog geen moment chagrijnig geweest, zelfs ’s morgens niet. Houen zo!
Ook deze camping staat nu helemaal vol. Je ziet heel veel campers, bijna allemaal senioren! Rick praat met iedereen en veel nemen de tijd voor een gesprekje. Soms zie je dat er iemand wat vreemd naar hem kijkt. Dan weten we het al. Die krijgt dan heel wat gemopper te horen. Zo van: Je hebt van die mensen… die hebben zeker nog nooit zoiets gezien. Mens draai je om. Maar meestal heeft hij plezier in de kontakten met anderen.
Morgenavond is het grote feest: Rhein im Flammen. We zijn benieuwd. We gaan naar boven naar Werlau omdat je daar vandaan alles goed kunt zien. Om half 10 begint het vuurwerkspektakel.
Het wordt onze laatste avond hier. Eerst gaan we nog eten hier in het restaurant en ….weet je? Rick betaalt!

Today we are going uphill to have a nice look from above at that part of St Goar called Werlau. Then we go on and arrive in Emmelshausen where we know there is a big supermarket. “Hetty…”, Wim is shouting… “Look over there”… On the edge of the street we discover a casino with internetfacilities. It is a pity… I cannot use my laptop with my little diary stories. So I have to type it all and are not able to insert my pictures. I forgot my reader. But it might be a sign of life for you. Ha!
We decide with a visit to an Italian café for an ice cream and a coffee. Mmmmm.
During these drives in Normandy and Germany Rick is sitting next to his dad in the front of the car. I’m the backseatdriver as Berdena would say… 23 years ago was the last time Rick was here with us. And just now we discover a new Viewpoint near Urbar: Loreleyblick and as it says… you can see on the top of the hill on the other side of the Rhin the place so called: the Loreley. On that top might have been sitting a beautiful young lady with long hair . Many ship sunk as the sailors were looking at her, they said. It’s the narrowest part of the Rhin.
We are looking down at the campsite which is more than full.
Than we go back to our own small campsite with a very satisfied Rick. Never a cross moment. We keep it like that.
Our smaller campsite near the brook is full too. A lot of campers arrived with most of them seniors in it. Rick is an easy talker today. But it’s strange to talk in German now. In France he spoke English and now he has to try speaking German. Sometimes a person is looking at him …at his arm which is spastic. He is a bit angry about it and starts grumbling saying something like: “You have people… it would be better they have a look at themselves.” But mostly he likes it to talk with the people here.
Tomorrow night is the big party: Rhein in Flammen, a kind of a harvest home. The grapes are harvested at this time, ready for making wine of them. It will be our last evening here before we are leaving to go home. Before that we are going to have a nice dinner in the restaurant at the campsite… and you might know…. Rick is going to pay!