Ik zat gisteren wat raar tegen die foto van ons interieur uit 1965 aan te kijken. De spullen klopten wel, het bankstel en de gordijnen met de West Side Story print, de Camel sigaretten die Wim meebracht van z’n reis, de ongeverfde naturel boekenplanken, maar het leek zo anders. Ineens bedacht ik dat de dia die we er van hadden in spiegelbeeld gekopieerd is en ineens wordt alles weer herkenbaar. De hardhouten beelden uit Indonesië, meegebracht op één van Wims reizen toen hij nog scheepswerktuigkundige was, doen nog steeds dienst. Een herinnering uit lang vervlogen tijden maar als je hoort hoe hij er over verteld lijkt het pas gisteren. Ook de olifantentafel heeft lang dienst gedaan en kwam uit een Afrikaans land. Van de boekenplanken met de bakstenen van de vader van Gerda Mulder hebben we lang plezier gehad, in elk geval tot de grote Lundia kast zijn intrede deed aan de Marnixstraat. Sinds die kast is verhuisd naar Rick moeten we het weer met planken doen, dit keer gezaagd uit een bergroe van de Boomgaard. Ik denk dat de hooibergen tegen de vlakte moesten toen de melkstal gebouwd werd omstreeks 1972. Het zijn prachtige dikke eikenhouten planken waar je nog kunt zien waar de gaten zaten. Het strakke bankstel uit 1965 waarvan de bekleding uit stof bestond kon niet tegen drie kleine kinderen en een hond en maakte later plaats voor een leren hoekbank. Tja…. memories…..
