‘Loch Rannoch in 2011.
Daor hoef ie mien in elk geval niet mee te verrassen’, zei ik zonet tegen Wim. We zaten samen naar een aflevering van ‘Droomhuis gezocht’ te kijken en dit keer waren er drie droomhuizen uitgezocht in Schotland voor een stel met 6 grote honden, twee paarden en een koppel kippen. Behalve ruimte was de eis van de dame: geen buren, waarschijnlijk met het oog op de blaffende honden. Na het eerste droomhuis dat erg in de smaak viel vanwege de ruimte en géén buren kregen ze een verrassing te zien door een man met roofvogel op zijn leren handschoen. De dame in kwestie mocht de vogel op haar hand houden en voeren. Ik rilde ervan en zei het bovenstaande tegen Wim. ‘Och’, sprak Wim, ‘dat wet ik toch, ie waarn allange gillend weg ‘elopen’. Er kwam nog een prachtige kleine cottage voor bezichtiging voorbij en even later een opknapper wat noordelijker in Schotland. Ook werd er doedelzak gespeeld en werd er een kasteel bezichtigd dat bewoond werd door een Nederlander die ook helemaal weg was van Schotland en zijn geschiedenis. Ook de Schotse humor was hem niet vreemd. Hij liet nog een schildje zien met de tekst:
[i]A man’s home is his castle until his queen arrives…[/i]
Wij zouden zeggen:
[i]Ik ben de baas in huis maar wat mijn vrouw zegt moet gebeuren…[/i]