Van Wim Harwig kreeg ik een boekje mee met korte Achterhoekse verhaaltjes in 1991 uitgegeven in eigen beheer door Herman Peppelman. Het zijn zomaar van die alledaagse gebeurtenissen die je een glimlach bezorgen omdat het van vroeger zo herkenbaar is. Eén ervan wil ik jullie niet onthouden. Dat werd meer dan een glimlach. Ik kwam gewoon niet meer bij..
Met ’t huusken in zicht.
’t Was waterkold, dage was dat al zo. Völle mensen wazzen slech in odder. Veural hoesten en diarree was een völle veurkommende ziekte of kwaol.
’t Was begin december en veur ’t zelfde geld had et al können vriezen en sunterklaos hadde ok van et dak können slieren.
Alie van Lensinkboer hadde schik. Margen hadden ze brulfte in de buurte. Vanaovend mooimaken en margenaovend feest bi-j zaal “’t Snufken”. Ze zong en vlaog ’t huus deur. ’t Gebeur’n ok niet zo vake dat ze brulfte hadden. Zi-j van eur kante hadde de familie niet zo groot en van Willem zien kante was alles al etrouwd.
Willem ston disse margen een betjen vervelend te kieken achter zien boerderi-jken. Hie vulen zich helemaols niet lekker.. Koppiene en neulderi’je in de boek. Eigenlijk mos e bouwen met den broenen op de kamp maor hi’j waogen zich niet zo wied van huus af te gaon. Stel ow veur dat e ’t huusken niet zo gauw kon halen. Wat za’k gaon doen. ’t Liefste krop e in bedde, eigenlijk liep e zichzelf in de wège.. Hie ging maor an’t varkensschötte uutmesten. At e dan mos was e dicht bi’j ’t huusken. De koppiene wier erger en met de middag krop e in bedde. “Blief daor maor effen een paar uur in”, zei Alie, “dan bu’j vanaovend weer fit”. Ze zag ’t mooimaken en nog arger de brulfte al an eur neuze veurbi’j gaon. Tegen de aovend was Willem al zeker twintig keer naor ’t huusken ewes. Hi’j waogen ga niet te gaon slaopen. Dat versieren ging veur Willem althans niet deur. Alie had wel zin um te gaon en kon zodoende nog es wat gewaar wodden in de buurte. Tegen een uur of achte sprong ze op de fietse en ree weg nao Willem nog effen verzörgd te hemmen. “Hold ow warm, dan bu’j margen weer fit”, zei Alie.
De dag van de brulfte brok an en Willem ston de normale tied op en ging an ’t melken. Tussen de tweede en derde koe mos e rap nao ’t huusken. De hele nach hadde ’t d’r goed af ebrach, maor now mos e toch weer. Koppiene hadde niet meer en met de diarree wier ’t ok wel wat better. Etten de’j e haost niet, allene thee en beschuut.
Tegen de aovend ston e nog in twiefel of e zol gaon of niet, maor Alie hielp um wel aover de strepe. “Allo gaot met. At niet geet, de wc’s bunt daor dichte bi’j”. Hoe of e zich wieters vulen schen eur weinig te interesseren. Willem ging zich wassen en scheren en trok zien beste pak an en zo gingen ze naor ’t feest. De hele buurte ston al veur de ingang te wachten met een naogemaakte koe op rullekes, die ’t bruidspaar an ebaoden wier. Tot een uur of negen hadde Willem weinig las. Ik denke dat toe ’t kolde bier begon te warken. Hie dansen net met Grade van Stoevenkamp. “Grade ik mot effen weg” en metene rennen e naor de wc. Maor halverweage, daor ging ’t hen, in de bokse. Keal wat een narigheid. Rap schot e de wc in en trok zich de boaven- en onderbokse uut. Hè hè dat luchten op.
De onderbokse pakken e in wc papier en stoppen e achter zien jas en zo leep Willem met onderbokse en al weer naor ’t taofeltjen, waor op dat moment gien mense zat umdat de muziek net de polonaise had in ezet. Gauw stoppen Willem de onderbokse bi’j Alie in de tasse en zo feesten Willem zo goed en kwaod as ’t ging wieter, hoppende dat e niet weer zon aanval kreeg, want dan was ’t beroerder.. ’t Is goed egaon, Willem hadde zelfs nog schik die aovend, maor ’t hardste heb ze elachen toe ze met eur beiden in bedde leien. Willem vroog an Alie of ze de onderbokse nog in de tasse evonnen hadde. “Underbokse”, vroog Alie, “in de tasse? Keal ik hebbe jao ga gin tasse bi’j mien ehad vanaovend”.