Bij mij ging het net als veel anderen, je eerste baan, je eerste klas… alles wat je voor het eerst doet blijft hangen. Zo ook bij mij. Mijn eerste klas in het onderwijs was klas 2 van de van Heemstraschool. Ik mocht kiezen tussen een eerste klas van 22 leerlingen of de 2e van 43. Dit was een klas die bestond uit de samenvoeging van twee eerste klassen die na een half jaar één werden. De van Heemstraschool had toen telkens halfjaar klassen. Ik koos voor klas 2. Waarom? Ik dacht dat iets oudere kinderen me beter lagen.
Ik was net 19 en tot Kerst was het best heftig. Maar ik genoot van het contact met deze leerlingen, mijn eigen klas.
Ongeveer 34 jaar later werd ik uitgenodigd voor een reünie met juist deze klas. Twee van hen, Aly en Hannie hadden elkaar weer gevonden en hadden er zin in. Het was een hele eer en ik was heel benieuwd wat er van hen geworden was. We vierden het ergens bij Molecaten.
En het was inderdaad geweldig. Het bleek dat ik net zoveel indruk op hun jonge hartjes had gemaakt als zij bij mij. Hoe ze zich ontwikkeld hadden verbaasde me niets. Ik was trots op ze
En nu ik even via de FB site van Oud Hattem contact kreeg met Sjaak die vertelde dat hij mijn huisbezoek aan zijn ouders zo spannend vond bedacht ik dat ik nog ergens dat leuke herinneringsboek had dat 22 jaar geleden ongeveer door Hannie en Aly in elkaar was gezet na de reünie. Ik beklom met gevaar voor eigen leven het speciale laddertje om de hoog liggende herinneringsboeken naar beneden te halen en ik las hun levensverhalen nog eens door. En blijf benieuwd hoe ook zij intussen de pensioengerechtigde leeftijd naderen want de meesten zullen precies 12 jaar jonger zijn dan ik.
Intussen heb ik wel opnieuw contact gekregen en gehouden met Aly, Hannie en Nita en daar ben ik blij mee. Ik bewonder ze hoe ze in het leven staan met alles wat er bij hoort.
